Monday, March 12, 2012

အတိတ္လမ္းကလူ




အတိတ္လမ္းကလူ
----------------
ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ရက္စြဲ
အက္ကြဲတဲ့ႏွလံုးတစ္စံုနဲ႔
မဆံုႏိုင္တဲ့လမ္းေပၚေလွ်ာက္
အတိတ္ပံုရိပ္ေဟာင္းကို
လိုက္ေကာက္ေနမိဆဲပါခ်စ္သူ။

မင္းလာေလမလား
အိပ္မက္တမ္းကစားေန
အရိပ္မွ်မေစ
ၾကားေလေ၀းေလ ပါပဲေလ။

ခြန္ခမ္းဒြမ္
1/3/2012

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

အတံု႔အလွည့္




အတံု႔အလွည့္
---------------
သင့္လိုအင္ဆႏၵျပည့္၀ဖို႔သာ
သင္အခါခါေတာင့္တေလရဲ႕
သင့္ဆႏၵျပည့္ေစေရး
တစ္ခါတစ္ေလ
သင္ေပးေ၀မွသာ
ဆႏၵသင့္ဆီျပန္လာမွာ။

ေအးျမျခင္းကို သင္ေတာင့္တေလရဲ႕
ေ၀ဒနာကို သင္ခင္တြယ္ေလေတာ့
သင္သာေသာက ေပြရေပါ့။

သင္ခူးဖို႔
အသီးေတြရွိေနတာက
သင္စားဖို႔
ေစတနာနဲ႔ စိုက္သူရွိလို႔ပါ။

ေမတၱာဆိုတာ
သင့္မွာသာ ရွိေနလွ်င္
သာယာျခင္းဆိုတာ
သင္မဖိတ္ပဲလည္း ေရာက္လာဦးမည္သာ။

ခြန္ခမ္းဒြမ္
1/3/2012

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

Friday, November 11, 2011

ေရကူးတတ္သူမ်ား










ေရေရာက္ၿပီလား။ မျပန္ေသးဘူးလား။

မျပန္ဘူး၊ ေရကူးတတ္တယ္ေဟ့…။



အခုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားအသစ္ ေပၚေနတယ္။



ဒါက ဘန္ေကာက္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြ ဖုန္းထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အျပင္မွာေတြ႕ၾကရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မေမးမျဖစ္၊ ေမးေနၾက၊ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကတဲ့ စကားလံုးေတြပါ။



စက္တင္ဘာလ လဆန္းကတည္းက ရြာက တစ္ခ်ိဳ႕မိဘေတြ ကိုယ့္သားသမီးကို ျပန္လာခိုင္းၾကတာ ေတြ႕ေနရတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းက ေရစႀကီးကတည္းကေပါ့။



ဘန္ေကာက္မွာေရႀကီးေတာ့မယ္၊ နင္တို႔ေတြ မျပန္လာႏိုင္ပဲျဖစ္ဦးမယ္ အစံုပါပဲ။ သားသမီးေတြဘက္လည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ သူေဌးေတြ အာမခံတယ္၊ ထိုင္းေတြေတာင္ ဘာမွ မေၾကာက္ပဲ အေဖအေမတို႔ ဘာလို႔ ေၾကာက္ေနရတာလဲေပါ့ေလ…။



ခမ္းကီးတို႔အဖြဲ႕ေနတဲ့ တိုက္ခန္းမွာလဲ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ျမန္မာျပည္က ဖုန္းအထိုးပိုမ်ားလာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕မိဘေတြဆို သားသမီးမျပန္ၾကလို႔ ငိုေနၾကတယ္။ ပိုက္ဆံမရလည္း လူပဲျပန္လာၾက၊ ေငြက အေရးမႀကီးဘူး၊ လူပဲ အေရးႀကီးတယ္။ အဲေလာက္ထိ စိုးရိမ္ေနၾကတယ္။



ခမ္းကီးအပါအ၀င္ တစ္ခ်ိဳ႕ေယာကၤ်ားေတြက မျပန္ဘူးေဟ့..၊ ငါတို႔ ေရကူးတတ္တယ္ လို႔ ႀကံဳး၀ါးလို႔ေလ။



အယုဓၵယအထိ ေရႀကီးလာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ မျပန္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မိဘေတြက တစ္ေန႔လံုး ဖုန္းထိုးေနေတာ့တာ။ ဒါနဲ႔ မိန္းမေတြ၊ ကေလးေတြကို အရင္ျပန္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဘန္ေကာက္ေရႀကီးမယ္လို႔ လံုး၀ မထင္တဲ့ ေယာကၤ်ားသားေတြက ငါတို႔ေရကူးတတ္တုန္းပဲေပါ့…။



နယ္စပ္မွာလည္း အရစ္ေတြ၊ အညစ္ေတြ သတင္းကလည္း က်ယ္ေလာင္လာတယ္။ ယာယီပတ္စပို႔မရွိေသးတဲ့ ခမ္းကီးတို႔ရြာသားေတြ အားလံုးထိၾကတယ္။



ေအာက္တိုဘာလကုန္ခါနီးမွာ ခမ္းကီးတို႔အဖြဲ႕ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ေရကူးတတ္တဲ့ လူေတြေပါ့…..။



ေလဆိပ္ေဟာင္းမွာ ေရ၀င္ေနၿပီဆိုတဲ့ သတင္းျမင္လိုက္ရေတာ့မွ.. မျဖစ္ဘူး။ ရိကၡာေတြစု၊ ေရကူးတတ္သူတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပန္ဖို႔ျပင္ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ၿပီးေတာ့ ဟိုလူ၊ဒီလူေတြဆီ ဖုန္းလိုက္ဆက္ေတာ့ ျပန္တဲ့လူေတြ ျပန္ၾကၿပီ။



မျပန္ႏိုင္တာက ခမ္းကီးတို႔ရယ္ေလ…….။



သူငယ္ခ်င္းေတြက ခမ္းကီးကိုေမးေနၾကတယ္။ မျပန္ေသးဘူးလားေပါ့…။ မျပန္ဘူးဟာ..။ ငါေရကူးတတ္တယ္..လို႔။



အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ခမ္းကီးလည္း ျပန္ခ်င္ေနတာပါ။ ကိုယ္က လာတာမွ မၾကာေသးေတာ့ လမ္းခရီးစရိတ္ မေၾကေသးဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကလူကလည္း ဖုန္းမလာေသးဘူး။ သူမက ခမ္းကီးကို စိတ္ဆိုးေနတာေလ။

တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ သူမဆီကဖုန္းကို ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ။ ေအာ္ သူမ်ားေတြမ်ား အသီးသီးစိတ္ပူၾကလို႔ ေခၚလိုက္ၾကတာ။ သူမက ဘယ္လိုပဲ…။ ကမၻာႀကီးပ်က္ခ်ိန္က်ရင္ ဒီလိုပဲ ခမ္းကီးကို စိတ္ဆိုးၿပီး အေသထားမယ့္ပံုရတယ္…။ (!--!)



သူငယ္ခ်င္းေမာင္သန္းကို ေမးၾကည့္တယ္။ မျပန္ေသးဘူးလားေပါ့။ သူက်ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အလာလမ္းစရိတ္က ဆယ္သိန္းေက်ာ္ေတာ့။ ဘာနဲ႔ျပန္ဆပ္မလဲတဲ့။ မျပန္ဘူးဟာ.. ေရကူးတတ္တာပဲတဲ့ေလ။



လွဦးက်ေတာ့.. မျပန္ေသးဘူးကြာ။ ျပန္ရင္ သူမ်ားအိမ္မွာပဲ ကပ္ေနရဦးမယ္။ အိမ္တစ္လံုးေဆာက္ႏိုင္မွ ျပန္မယ္တဲ့။ ေရႀကီးလည္း အခန္းမွာပဲ မာမား(ေခါက္ဆြဲ)ပဲစားမယ္တဲ့၊ လံုး၀မျပန္ဘူး ေရကူးတတ္တယ္တဲ့။



က်န္တဲ့ လူအခ်င္းခ်င္း သူ႔အေၾကာင္း၊ ကိုယ္အေၾကာင္း လိုက္ေမးၾကည့္ေတာ့..။ အေၾကြးရွိတဲ့လူနဲ႔၊ အိမ္ယာမရွိတဲ့လူနဲ႔၊ မိဘမရွိေတာ့တဲ့လူနဲ႔ …။ အားလံုးက ေရမကူးလို႔မျဖစ္၊ ေရကူးႏိုင္ရမယ္လူေတြခ်ည္းပဲ…။



အခုေတာ့ တီဗီြသတင္းၾကည့္လိုက္၊ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔..။ ေရကလည္း အလုပ္ရံုနဲ႔ နီးသထက္နီးလာေနတယ္။



ေရက ၀င္လာၿပီးရင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္နဲ႔ မက်ဘူး။ လနဲ႔ခ်ီၾကာမယ္လို႔ သတင္းမွာ ေၾကာ္ညာေနတယ္။



ဒါဆို ငါတို႔ လမ္းစရိတ္က လြယ္လြယ္နဲ႔ေၾကဦးမလား…။



အေသးအမႊားဘန္ေကာက္ေရေဘးကမ်ား ဘာဆန္းလဲ ခမ္းကီးရာ..။ ငါတို႔က တစ္သက္လံုး ဘ၀ပင္လယ္ကို ကူးေနရမယ့္ဟာ……တဲ့။



လွဦးစကားၾကားမိေတာ့……



အင္း… ဘန္ေကာက္ေရႀကီးတာေလးမ်ား အသာေလးကူးလိုက္ရံုေပါ့..။



ခမ္းကီး

10/11/2011

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

Thursday, November 10, 2011

၀မ္းသာလိုက္တာ

မဂၤလာပါ ဘေလာ့ဂ္ေရင္းရင္းတို႔ေရ...

ခမ္းကီးအရမ္းေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ။

ဒီေန႔မွ ခမ္းကီးရဲ႕ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္လို႔ရတာေလ။

၂ႏွစ္ေက်ာ္ ေ၀းကြာသြားေတာ့ password ကို ေမ့သြားတယ္။

အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားဖြင့္လာတာ ဒီေန႔မဗရေတာ့တယ္။

အားလံုးနဲ႔ျပန္ဆံုရေတာ့ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။

အားလံုးကို အစဥ္သတိရေနတဲ့

ခမ္းကီး

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

Tuesday, July 7, 2009

ကမာၻတစ္ခုသို႔

ကမာၻတစ္ခုသို႔
 
 
လြမ္းတယ္ ...
လူႀကီးမင္းတို႔ကို လြမ္းတယ္။
 
လြမ္းတယ္ ....
တက္ႂကြေနတဲ့ ေခတ္လူငယ္ေတြကို လြမ္းတယ္။
 
လြမ္းတယ္ ...
ေစတနာဗရပြနဲ႔ အခမဲ့ပညာ ေပးေ၀ေနတဲ့
အိုင္တီပညာရွင္ေတြကို လြမ္းတယ္။
 
လြမ္းတယ္ ...
ဗဟုသုတအျဖာျဖာ ေပးေ၀ေနတဲ့
အိုင္တီေရာင္းရင္းေတြကို လြမ္းတယ္။
 
လြမ္းတယ္ ....
ခံစားခ်က္ကို မွ်ေ၀ေျဖသိပ္တတ္တဲ့
အိုင္တီက ေမာင္ႏွမေတြကို လြမ္းတယ္။
 
တို႔မသိတဲ့ ကမာၻေလးတစ္ခု
တို႔မကၽြမ္းတဲ့လမ္းကေလးတစ္သြယ္ 
တို႔မႂကြယ္တဲ့ဗဟုသုတ
အစစကို ေပးကမ္းမွ်ေ၀
ေစတနာတရားက အနႏၱ
စာသားျဖင့္သာ ရင္းႏွီးလာၾကေပမယ့္
သံေယာဇဥ္ တြယ္လွပါတယ္။
 
လြမ္းတတ္တဲ့ ႏွလံုးအိမ္ေလး
အခုေတာ့အေ၀းမွာ ..
မတတ္သာလို႔ ေ၀းကြာရေပမယ့္
မေမ့သာဘူး တမ္းမူးလွ်က္ပါ။
 
လာခ်င္ေသးတယ္ ကမာၻငယ္ေလး
အလွမ္းေ၀းလို႔ ရင္ဆို႔ေနရ
ဖတ္လိုလွ၊ ခံစားလိုလွပါတယ္
ေရးခ်က္ျပင္းျပင္း၊ မွ်ေ၀ျခင္းေတြ
ရိုက္ခ်က္ျပင္းျပင္း ပံုရိပ္အလင္းေတြ
အေျခအေနေပးရင္ ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္။
 
အခုေတာ့..
ျမင္ေယာင္လွ်က္..
လြမ္းလွ်က္ ..
အေနခက္စြာျဖင့္
(ေရာင္းရင္းမ်ားအိမ္သို႔ မ၀င္ထြက္သာပဲ)
ရက္စက္စြာျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္
ကမာၻငယ္ေလးသို႔.....။
 
ခမ္းကီး
၇၊ဇူလိုင္၊၂၀၀၉
 
(အီးေမးလ္ျဖင့္တင္ပါသည္။ အဆင္မေျပခဲ့လွ်င္ ေတာင္းပန္ပါသည္) 

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

အေ၀းမွ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။

မဂၤလာပါ အားလံုးေသာ ဘေလာ့္ေရာင္းရင္းတို႔ 
 
Gmail ကေန ပို႔စ္တင္ၾကည့္လို႔ရတယ္ဆိုလို႔ အစမ္းပို႔ၾကည့္ပါတယ္။
 
အဆင္ေျပရင္ေတာ့ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။
 
ေရာင္းရင္းတို႔ဆီ အလည္ မေရာက္ေပမယ့္ လြမ္းေနလွ်က္ပါ။
 
တစ္ဦးခ်င္းစီ မႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
 
ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုႀကေသးတာေပါ့ေနာ္။
 
အခု အီးေမးလ္နဲ႔ တင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္ေလး ေပၚ၊ မေပၚ သိခ်င္ပါတယ္။
 
အားလံုးပဲ
 
ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။ 
 
ေလးစားစြာျဖင့္ 
 
ခမ္းကီး
 
၇၊ဇူလိုင္၊၂၀၀၉
 

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

Friday, June 26, 2009

သစ္ရြက္၊ ေရစက္၊ ခြဲထြက္၊ ႏႈတ္ဆက္



သစ္ရြက္တစ္ရြက္သည္လည္း ေဆးဖက္၀င္တတ္သည္
ေရၾကည္တစ္ေပါက္သည္လည္း အက်ံဳး၀င္လွသည္
၀ိုး၀ါးမပီ ခံယူခ်က္နဲ႔
လူတစ္ကာကို ၀င္ႏႈတ္ဆက္
အင္တာနက္ ကြန္ယက္တဲ့ သူမမွီ…။

ကံၾကမၼာ၀ဲဂယက္
ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ အေၾကာင္းဖန္ၿပီ
ေ၀းရေတာမည္…။


အခုေတာ့လည္း …
ေတာၿမိဳင္လယ္က သစ္တစ္ရြက္
ေလအႏွက္မွာ လြင့္ရၿပီ
ေရၾကည္တစ္ေပါက္လည္း
ေခ်ာင္းေရထဲ က်ခဲ့ၿပီ
၀ိုးတစ္၀ါးမပီ သည္ကြန္ယက္မွ
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္..
ကံမကုန္လွ်င္ ျပန္ဆံုဦးေပါ့
လမ္းႀကံဳလွ်င္ ရင္ခုန္ဦးမည္
အခုေတာ့..
ဟိုး.. အေ၀းသို႔ခ်ီ။

သစ္ရြက္လည္းေဆးမမည္
ေရၾကည့္လည္းစြမ္းမထက္ေတာ့
အင္တာနက္မွ ခြဲထြက္ရေတာ့မည္မို႔
မ်က္ရည္မ်ားစြာျဖင့္
အားလံုးကို
(ခမ္းကီး)
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။

(ခမ္းကီး၏ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာျဖင့္ အမွတ္တရ ျဖစ္ပါေစ)
ခမ္းကီး
၂၆၊ဇြန္၊၂၀၀၉



ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...