ေရကူးတတ္သူမ်ား

ေရေရာက္ၿပီလား။ မျပန္ေသးဘူးလား။

မျပန္ဘူး၊ ေရကူးတတ္တယ္ေဟ့…။



အခုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားအသစ္ ေပၚေနတယ္။



ဒါက ဘန္ေကာက္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြ ဖုန္းထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အျပင္မွာေတြ႕ၾကရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မေမးမျဖစ္၊ ေမးေနၾက၊ ႏႈတ္ဆက္ေနၾကတဲ့ စကားလံုးေတြပါ။



စက္တင္ဘာလ လဆန္းကတည္းက ရြာက တစ္ခ်ိဳ႕မိဘေတြ ကိုယ့္သားသမီးကို ျပန္လာခိုင္းၾကတာ ေတြ႕ေနရတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းက ေရစႀကီးကတည္းကေပါ့။



ဘန္ေကာက္မွာေရႀကီးေတာ့မယ္၊ နင္တို႔ေတြ မျပန္လာႏိုင္ပဲျဖစ္ဦးမယ္ အစံုပါပဲ။ သားသမီးေတြဘက္လည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ သူေဌးေတြ အာမခံတယ္၊ ထိုင္းေတြေတာင္ ဘာမွ မေၾကာက္ပဲ အေဖအေမတို႔ ဘာလို႔ ေၾကာက္ေနရတာလဲေပါ့ေလ…။



ခမ္းကီးတို႔အဖြဲ႕ေနတဲ့ တိုက္ခန္းမွာလဲ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ျမန္မာျပည္က ဖုန္းအထိုးပိုမ်ားလာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕မိဘေတြဆို သားသမီးမျပန္ၾကလို႔ ငိုေနၾကတယ္။ ပိုက္ဆံမရလည္း လူပဲျပန္လာၾက၊ ေငြက အေရးမႀကီးဘူး၊ လူပဲ အေရးႀကီးတယ္။ အဲေလာက္ထိ စိုးရိမ္ေနၾကတယ္။



ခမ္းကီးအပါအ၀င္ တစ္ခ်ိဳ႕ေယာကၤ်ားေတြက မျပန္ဘူးေဟ့..၊ ငါတို႔ ေရကူးတတ္တယ္ လို႔ ႀကံဳး၀ါးလို႔ေလ။



အယုဓၵယအထိ ေရႀကီးလာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ မျပန္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မိဘေတြက တစ္ေန႔လံုး ဖုန္းထိုးေနေတာ့တာ။ ဒါနဲ႔ မိန္းမေတြ၊ ကေလးေတြကို အရင္ျပန္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဘန္ေကာက္ေရႀကီးမယ္လို႔ လံုး၀ မထင္တဲ့ ေယာကၤ်ားသားေတြက ငါတို႔ေရကူးတတ္တုန္းပဲေပါ့…။



နယ္စပ္မွာလည္း အရစ္ေတြ၊ အညစ္ေတြ သတင္းကလည္း က်ယ္ေလာင္လာတယ္။ ယာယီပတ္စပို႔မရွိေသးတဲ့ ခမ္းကီးတို႔ရြာသားေတြ အားလံုးထိၾကတယ္။



ေအာက္တိုဘာလကုန္ခါနီးမွာ ခမ္းကီးတို႔အဖြဲ႕ ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ေရကူးတတ္တဲ့ လူေတြေပါ့…..။



ေလဆိပ္ေဟာင္းမွာ ေရ၀င္ေနၿပီဆိုတဲ့ သတင္းျမင္လိုက္ရေတာ့မွ.. မျဖစ္ဘူး။ ရိကၡာေတြစု၊ ေရကူးတတ္သူတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျပန္ဖို႔ျပင္ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ၿပီးေတာ့ ဟိုလူ၊ဒီလူေတြဆီ ဖုန္းလိုက္ဆက္ေတာ့ ျပန္တဲ့လူေတြ ျပန္ၾကၿပီ။



မျပန္ႏိုင္တာက ခမ္းကီးတို႔ရယ္ေလ…….။



သူငယ္ခ်င္းေတြက ခမ္းကီးကိုေမးေနၾကတယ္။ မျပန္ေသးဘူးလားေပါ့…။ မျပန္ဘူးဟာ..။ ငါေရကူးတတ္တယ္..လို႔။



အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ခမ္းကီးလည္း ျပန္ခ်င္ေနတာပါ။ ကိုယ္က လာတာမွ မၾကာေသးေတာ့ လမ္းခရီးစရိတ္ မေၾကေသးဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကလူကလည္း ဖုန္းမလာေသးဘူး။ သူမက ခမ္းကီးကို စိတ္ဆိုးေနတာေလ။

တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ သူမဆီကဖုန္းကို ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ။ ေအာ္ သူမ်ားေတြမ်ား အသီးသီးစိတ္ပူၾကလို႔ ေခၚလိုက္ၾကတာ။ သူမက ဘယ္လိုပဲ…။ ကမၻာႀကီးပ်က္ခ်ိန္က်ရင္ ဒီလိုပဲ ခမ္းကီးကို စိတ္ဆိုးၿပီး အေသထားမယ့္ပံုရတယ္…။ (!--!)



သူငယ္ခ်င္းေမာင္သန္းကို ေမးၾကည့္တယ္။ မျပန္ေသးဘူးလားေပါ့။ သူက်ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အလာလမ္းစရိတ္က ဆယ္သိန္းေက်ာ္ေတာ့။ ဘာနဲ႔ျပန္ဆပ္မလဲတဲ့။ မျပန္ဘူးဟာ.. ေရကူးတတ္တာပဲတဲ့ေလ။



လွဦးက်ေတာ့.. မျပန္ေသးဘူးကြာ။ ျပန္ရင္ သူမ်ားအိမ္မွာပဲ ကပ္ေနရဦးမယ္။ အိမ္တစ္လံုးေဆာက္ႏိုင္မွ ျပန္မယ္တဲ့။ ေရႀကီးလည္း အခန္းမွာပဲ မာမား(ေခါက္ဆြဲ)ပဲစားမယ္တဲ့၊ လံုး၀မျပန္ဘူး ေရကူးတတ္တယ္တဲ့။



က်န္တဲ့ လူအခ်င္းခ်င္း သူ႔အေၾကာင္း၊ ကိုယ္အေၾကာင္း လိုက္ေမးၾကည့္ေတာ့..။ အေၾကြးရွိတဲ့လူနဲ႔၊ အိမ္ယာမရွိတဲ့လူနဲ႔၊ မိဘမရွိေတာ့တဲ့လူနဲ႔ …။ အားလံုးက ေရမကူးလို႔မျဖစ္၊ ေရကူးႏိုင္ရမယ္လူေတြခ်ည္းပဲ…။



အခုေတာ့ တီဗီြသတင္းၾကည့္လိုက္၊ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔..။ ေရကလည္း အလုပ္ရံုနဲ႔ နီးသထက္နီးလာေနတယ္။



ေရက ၀င္လာၿပီးရင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္နဲ႔ မက်ဘူး။ လနဲ႔ခ်ီၾကာမယ္လို႔ သတင္းမွာ ေၾကာ္ညာေနတယ္။



ဒါဆို ငါတို႔ လမ္းစရိတ္က လြယ္လြယ္နဲ႔ေၾကဦးမလား…။



အေသးအမႊားဘန္ေကာက္ေရေဘးကမ်ား ဘာဆန္းလဲ ခမ္းကီးရာ..။ ငါတို႔က တစ္သက္လံုး ဘ၀ပင္လယ္ကို ကူးေနရမယ့္ဟာ……တဲ့။



လွဦးစကားၾကားမိေတာ့……



အင္း… ဘန္ေကာက္ေရႀကီးတာေလးမ်ား အသာေလးကူးလိုက္ရံုေပါ့..။



ခမ္းကီး

10/11/2011