နန္းခမ့္ဗိုမွ မစ္စ္ရိုစ္သို႔

ဒီစာလႊာေလးသည္ အကယ္၍ computer virous သို႔မဟုတ္ spy ware တစ္ခုခုျဖစ္ပါက ခမ့္ဗိုသံုးေသာ ကြန္ျပဴတာစကရင္းေပၚသို႔ တန္းေရာက္ပါေစသား….။

ဟုတ္တယ္ ခမ့္ဗိုရယ္။

နင့္ကို လြမ္းေနရ၊ သတိရေနရတာ မေျပာသင့္မေျပာအပ္ဆိုတဲ့ စည္းအနီျခားခဲ့ၿပီမို႔ေလ။ ဒါေပမယ့္ ခမ့္ဗိုရယ္။ မေျပာရရင္ မေနႏိုင္လြန္းလို႔ အင္တာနက္ကြန္ယက္ေပၚကေန ငါေျပာပါရေစေတာ့လား…။ နင္ရွိတဲ့ေနရာ ငါမသိေပမယ့္ ငါ့၀ိညာဥ္က ဒီစာလႊာေလးကို နင့္ဆီအေရာက္ ေဆာင္က်ဥ္းႏိုင္ပါေစ…။

နင့္ကို လြမ္းတယ္ ခမ့္ဗိုရယ္…။


အခုလို ေႏြဦးေလေျပရဲ႕အေငြ႕အသက္ရယ္၊ တို႔ပအို၀္းလူမ်ိဳးရဲ႕ အမ်ိဳးသားေန႔ ပြဲေတာ္ရက္ႀကီး နီးကပ္ျခင္းရယ္ေၾကာင့္ နင့္ကို ပိုၿပီးလြမ္းမိတယ္ ခမ့္ဗိုရယ္။

နင့္ကေတာ့ စကၤာပူဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ျပႀကီးကေန သာမညေျမနဲ႔ ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေန႔ကို သတိရေနပါ့မလား ခမ့္ဗို။

ခမ့္ဗိုရယ္… လေရာင္ေမွးေမွး ေလေျပေသြးတဲ့ သာမညေတာင္ေပၚကေန ဟိုအေ၀းကနင့္ကို မွန္းဆမိပါရဲ႕။ ျမေစာညီေနာင္ဘုရားကေန နင့္ကို ငါလြမ္းေနပါတယ္ ခမ့္ဗိုရယ္။

ဟိုစဥ္က ထိန္ထိန္သာတဲ့ တေပါင္းလေရာင္ေအာက္မွာ နင္ဘယ္လို ဆိုထားခဲ့တာေတြကိုေရာ မွတ္မိေသးလားခမ့္ဗို။ အေရွ႕က မိႈင္းျပျပ ေဒါနေတာင္တန္းကို ေငးၿပီး သာမညနယ္ေျမကေန ဟိုအေ၀းကို ဘယ္ေတာ့မွ မသြားပါဘူးဆို…။

ခက္ထန္တဲ့ ဘ၀မုန္တိုင္းဒါဏ္ေၾကာင့္ အခုေတာ့ နင္တစ္ေယာက္ ဟိုအေ၀းမွာ လြင့္ေမွ်ာခဲ့ရၿပီေပါ့ ခမ့္ဗို။ ဘ၀အတြက္ ရင္ဆိုင္စြန္႔စားခဲ့တာ မဆန္းေပမယ့္ အရာမ်ားစြာကိုပါ နင္ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တာ ငါကိုၿပီး ရင္နာလြန္းလို႔ပါ ခမ့္ဗိုရယ္။

ဘ၀ကိုယ္စီ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ႔ပါလို႔ နားလည္ႏိုင္ေပမယ့္ နင္သံုးလိုက္တဲ့ နိယာမက အတိုင္းထက္အလြန္ ျဖစ္ေလမလားခမ့္ဗို။

ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ့ ပအို၀့္မေလးခမ့္ဗိုရယ္ တိုင္းတစ္ပါးမွာ ရိုစ္(Rose) နာမည္အသစ္ ေျပာင္းရံုတင္မက ဘာသာျခားကိုပါေျပာင္းရက္ႏိုင္ခဲ့တာ ငါမယံုႏိုင္လြန္းလို႔ပါ.. မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ ခမ့္ဗို။

ဘ၀အတြက္ နင္ေပးဆပ္လိုက္တဲ့ အရင္းအႏွီးက မ်ားလြန္းသလား ခမ့္ဗို။ အမွားမဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္ နင့္ပံုေသနည္းက လႊဲေနသလား ခမ့္ဗို။

အေျခအေနအရ အခြင့္အလမ္းဆိုတဲ့ စီးပြါးေရးအျမင္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ရက္ေလာက္ေအာင္ နင့္လိုအင္ဆႏၵေတြ ျပည့္ေနၿပီလား ခမ့္ဗို။

နင္ေျပာဖူးတဲ့ ခ်ိဳသာတဲ့ စကားေတြကို ငါလြမ္းတယ္။ သိမ္ေမြ႕တဲ့ နင့္အမူအယာကို ငါလြမ္းလို႔ေနပါေသးတယ္ ခမ့္ဗို။

တိုင္းတစ္ပါးကို ဘယ္ေတာ့မွ မသြားဘူးဆိုတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုၾကားကနင့္ကို ငါအထင္ႀကီး ေလးစားခဲ့ပါတယ္။ လိမ္လိမ္မာမာေနဖို႔ ဆံုးမတတ္တဲ့ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ တန္ဖိုးထားခဲ့ပါတယ္။

အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သာမညေတာင္ေတာ္ထိပ္က ျမေစာညီေနာင္ဘုရားကို အတူဖူးခဲ့တာ မွတ္မိဦးမလား ခမ့္ဗို။ ဘဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က သာသနာ့ေရာင္ ထိန္ေ၀ျဖာခဲ့တဲ့ ကာလတစ္ခုကိုေရာ နင္လြမ္းတတ္ပါ့ေတာ့မလားကြယ္။

ပအို၀့္အမ်ိဳးသားေန႔ေတြမွာ ယဥ္ေက်းမႈအကနဲ႔ လွပေၾကာ့ရွင္းေနတဲ့ နင့္အလွကို ျမင္ေယာင္မိပါေသးတယ္ ခမ့္ဗို။ မေနႏိုင္လို႔ ဖြင့္ေျပာထုတ္ဖို႔ ႀကံတိုင္း မဟုတ္တစ္ယုတ္ စဥ္းစားရင္ ေမာင္းထုတ္မယ္ဆိုလို႔ ၿငိမ္ကုတ္သြားင့ါကို နင္ပဲ ဟားတိုက္ခဲ့တယ္ေလ။ ဂုဏ္အဆင့္မတူလို႔ အယူခံမ၀င္မိတာ ငါမွားခဲ့ပါတယ္။

ဘ၀အေျခအေနအရ တိုင္းတစ္ပါးဆီ အရင္ေ၀းႏွင့္တဲ့ငါ့ကို အားတင္းဖို႔ ႀကိဳးစားဖို႔ အားေပးခဲ့ဖူးတာလဲ နင္ပါပဲေလ။ ငရဲကလာသူ ျပာပူမေၾကာက္တတ္တဲ့ ငါတို႔လို သာမညလူတန္းစားအတြက္ ေနသားက်ခ်ိန္မွာ မုန္းတိုင္းအတိုက္မွာ အငိုက္မိလို႔ ၿပိဳလဲွသြားတဲ့ နင္တို႔မိသားစုေတြ ရတက္ေပြရေပါ့။

ဒုကၡကို အလြတ္ရုန္းဖို႔ ဒသာနေတြ၊ နည္းနိသာယေတြ လူတိုင္းကိုယ္စီ သံုးၾကမွာပဲ။ နင့္က်မွ ဘယ္နိယာမကို သံုးခဲ့ပါလိမ့္။

ေရေအးေအးနဲ႔ အေနမေ၀းတတ္တဲ့ ေရႊၾကာေလးရယ္ ေသာကေဘးကို မယွဥ္ေတြးလိုလို႔ ဟိုအေ၀းကို ထြက္သြားဖို႔ နင္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီေပါ့…။

ဘ၀လမ္းမွာ စမ္းတစ္၀ါး၀ါး မေလွ်ာက္လိုလို႔ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နင့္သတၱိေတြ ရဲရဲေတာက္ခဲ့ၿပီေလ။ ဘ၀သာယာဖို႔အေရး နင္ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး သာမညေျမနဲ႔ နင္ေ၀းခဲ့ၿပီေပ့ါ ခမ့္ဗို။ ဘ၀ေတြလည္းေ၀း၊ ယံုၾကည္မႈေတြပါေ၀းေတာ့ ငါရင္နာရပါတယ္ ခမ့္ဗို။

သံေယာဇဥ္မပ်ယ္ေသးတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားက နင့္သတင္းကို အၿမဲတမ္း နားေထာင္ေနပါတယ္။ ဘ၀နဲ႔ ယံုၾကည္မႈကို စေတးၿပီး စြန္စားခဲ့တဲ့နင္တစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေနၿပီလားလို႔….။

ခမ့္ဗို(ခ) မစ္စ္ရိုစ္…

ငါေလ.. hacker တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒီစာလႊာကို Virous အျဖစ္ နင့္ကြန္ျပဴတာထဲ၀င္ၿပီး နင့္ ေမာ္နီတာေပၚမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး ေပၚလိုက္ေစခ်င္ပါဘိ။

လေရာင္ေလးမ်ား ႏွစ္သက္တတ္ေသးရင္ မိုးေကာင္းကင္ေပၚ တစ္ခါတစ္ေလ ေငးၾကည့္ပါဦးလား။ တေပါင္းလရဲ႕ လေရာင္ကို ျမင္ၿပီး သာမညက ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေန႔ကို ျပန္သတိရပါေစလို႔…။

အၿမဲတမ္းသတိရေနတဲ့
ခမ္းကီး