လြမ္းမိေသးေသာ ေမြးေန႔(သာမညဆရာေတာ္)

လြမ္းလို႔ရယ္ မကုန္ႏိုင္ႏိုင္တဲ့ ၀ါဆိုမိုးသဲေအာက္မွာ လြမ္းစရာက အေၾကာင္းကိုယ္စီနဲ႔ ႀကံဳရဦးမွာေပါ့..။

ဒီလို ၀ါဆိုလဆန္း မိႈင္းညို႕ညို႕မိုးသားေအာက္မွာ ခမ္းဒြမ္သားပအို၀္းေတြ ပိုၿပီး လြမ္းၾက၊ သတိရၾကေနဦးမွာမို႔ေလ…။

၀ါဆိုလဆန္း(၆)ရက္ေန႔…။

အရင္ဆယ္စုႏွစ္တုန္းက ဒီ၀ါဆိုလဆန္း(၆) ရက္ေန႔မွာ ထူးျမတ္တဲ့ ပြဲေတာ္ႀကီး က်င္းပခဲ့ဖူးၾကတယ္ေလ..။

၀မ္းနည္းလို႔ မဆံုးခင္ ရင္နင့္စရာ ထပ္ဆင့္ကဲခဲ့ရတဲ့ ခမ္းဒြမ္သားတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးအိမ္ထဲ ဒီေန႔ထူးကို အမွတ္ရ၊ လြမ္းေနဦးမွာပါေလ…..။

ဒီႏွစ္အဖို႔ ၀ါလဆန္း(၆)ရက္ေန႔က ဇြတ္လ(၂၇)ေန႔နဲ႔ ဆံုပါတယ္။ အရင္ကဆို ဒီလို ေန႔ထူးနဲ႔ နီးလာရင္ ခမ္းဒြမ္သားတို႔ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲႀကီးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ၾကတယ္။


အခုေတာ့ ၀မ္းနည္းျခင္း။ ခံျပင္းျခင္း မ်ားစြာျဖင့္….။

အခုေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္အား ရင္၌သာ တမ္းတဖူးေမွ်ာ္ရင္းျဖင့္သာ…။

အို… ဆရာေတာ္ဘုရား… တပည့္ေတာ္တို႔ လြမ္းအားငယ္လွပါသည္ဘုရား..။

ဟုတ္ပါတယ္.. အရင္ကဆို ခမ္းဒြမ္သူ၊ ခမ္းဒြမ္သားတို႔ ၀ါဆိုလဆန္း(၆)ရက္ေန႔ သာမညဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ၀ိဇာတေမြးေန႔သဘင္ကို က်င္းပခဲ့ၾကတယ္ေလ…။

ေသာင္းခ်ီေသာ ရဟန္းရွင္လူ ဧည့္ပရိတ္သတ္မ်ားစြာ ဆရာေတာ္ဘုရားထံပါး ေမတၱာေရၾကည္ တရားမွီဖို႔ လာေရာက္ဖူးေျမွာ္ ကုသိုလ္ေတာ္ပြါးလိုက္ၾကပံုမ်ား..။ အခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေသာ သာမညေတာရ အသြင္မွ်သာရယ္…။

ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ရန္ ႂကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ရုပ္ကလပ္ေတာ္လည္း ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ရယ္မသိ…။ တပည့္သာေ၀ကမ်ား ရင္မွာ မခ်ိလွပါဘုရား…။

သာမညမႏုႆ တပည့္ေတာ္မွ ၀ါဆိုလဆန္း အလြမ္းပန္းျဖင့္ ေျခာက္ရက္ျမတ္ေန႔ မေမ့အပ္ငွါ ဖူးေျမွာ္မွန္းစြာ စာပေဒသာအား ေရးသားအပ္ပါသည္ဘုရား…။ တပည့္ေတာ္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပါသည္ ဆရာေတာ္ဘုရား။




၀ မရွိရင္ ၀ိ မလုပ္ဖို႔ ဆရာေတာ္ဘုရား ေဟာေလ့ရွိတယ္



ေထရုပၸတၳိအက်ဥ္း



ေဟာင္းေလာင္းဂူဗိမာန္ေတာ္



ရုပ္ကလပ္ေတာ္ မရွိေတာ့ေလေသာ ဂူဗိမာန္ေတာ္



သာယာ၀တီၿမိဳ႕ဟု ဆရာေတာ္ဘုရား အမည္မွဲ႔ခဲ့ေသာ ေတာင္ေျခရွိရြာႀကီး


အမွတ္တရ စာမ်က္ႏွာမ်ား-


ဗီြဒီယို-
http://www.dhammaweb.net/videodb/author.php?author=Thamanya%20Sayadaw

ဓါတ္ပံုမ်ား-
http://www.dhammaweb.net/Sayadaw/subject.php?keyword=Thamanya%20Sayadaw%20U%20Vinaya


http://www.uzo.net/asia/burma/burma000/burma007.htm


Thamanya Sayadaw passes away
YANGON, 29 Nov - The Department for Promotion and Propagation of the Sasana today announced that Presiding Sayadaw of Thamanya Hill Monastery in Hpa-an Township, Kayin State, Abhidhaja Agga Maha Saddhamma Jotika Bhaddanta Vinaya passed away at 9 am on 6th Waxing of Nadaw 1365 ME (29-11-20030).

Brief biography of the Sayadaw

The Sayadaw was born of U TaungO and Daw Ohn at Kawtkyaik PaO Village in Hpa-an Township on 6th Waxing of First Waso 1272 ME (Wednesday).

He was novitiated by Kyangin Monastery Sayadaw Bhaddanta Acara in Mawlamyine in 1285 ME with the sponsorship of his parents. At 7 am on 15th Waning of Kason 1292 ME (Friday), he was ordained by Sayadaw Bhaddanta Acara at Khanda Ordination Hall of Yadana Bon Myint Monastery in Mawlamyine with the sponsorship of his parents.

Then, he studied Pariyatti (the three repositories of Buddhist Scriptures) under Kawtkyaik PaO Village Monastery Sayadaw, Mawlamyine Yadana Bon Myint Monastery Sayadaw, Kyangin Monastery Sayadaw Bhaddanta Acara, Mottama Kywechan Monastery Sayadaw, Kadogwin Monastery Sayadaw and Taikkala Taungsun Thayetkon Monastery Sayadaw Bhaddanta Indacara. He also learnt Patipatti (meditation).

The Sayadaw taught Buddhist literature to his disciples of monks and novices at Wahsu Monastery and Thamanya Hill Monastery in Hpa-an Township. Until his demise, he carried out missionary tasks to the best of his ability such as teaching methods of meditation to some 500 monks, novices and nuns who resided in Thamanya Hill Monastery; always observing Aranñakan Dhutin; and daily giving sermons and discourses to 100 to 500 lay persons who visited him.

In response to the attributions and brilliant missionary performance of the Sayadaw, the government conferred the title "Abhidhaja Agga Maha Saddhamma Jotika" on the Sayadaw on 21 November 1991.

At the age of 93, Vasa 73, the Sayadaw passed away at 9 am on 29 November 2003.

(http://www.myanmar.gov.mm/religious/buddha2003/nov/nov29.html 0



Glass coffin with body of Buddhist monk stolen
Nine armed thieves entered a Myanmar monastery, took revered monk



updated 6:24 p.m. ET April 2, 2008
YANGON, Myanmar - A group of armed men on Wednesday stole the body of one of Myanmar's most revered Buddhist monks, whose corpse has been preserved in a glass coffin since he died more than four years ago.
Officials said the coffin containing the body of Sayadaw Bhaddanta Vinaya, better known as Thamanya Sayadaw, was stolen from the monastery in eastern Myanmar where he had preached.
The officials, who insisted on anonymity because they were not authorized to release information, said at least nine armed men wearing camouflage clothing carried out the theft. They said they had no idea who they were or why they took the body.

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...

အပ်ိဳႀကီးတို႔.. မ်ား

အိမ္ေထာင္ဖက္ ရွာေဖြေပးတဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုက ကိုးရီးယားအပ်ိဳမႀကီး တစ္ေယာက္အတြက္ လင္ေယာက်္ားအျဖစ္ ေလွ်ာက္လႊာလက္ခံေနပါေၾကာင္း…..။

အိုးဟို… အခုဆို ေလွ်ာက္လႊာတင္သူေပါင္း ေလးရာနီးပါးရွိေနပါၿပီတဲ့..။ ေလွ်ာက္လႊာတင္တဲ့ လူပ်ိဳႀကီး၊ လူပ်ိဳကေလး အရြယ္စံုလို႔…။ အသက္ ၂၆ကေန အသက္ ၄၉ႏွစ္အထိရွိတဲ့ ဆရာ၀န္၊ ေရွ႕ေန၊ စာရင္းကိုင္၊ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းေတြ အဆံုးပါပဲ။

အသက္၄၉ႏွစ္ ရွိတဲ့ အပ်ိဳမႀကီးက အရမ္းကို အလုပ္ရွပ္လြန္းလို႔ ခင္ပြန္းေယာက်္ားရွာခ်ိန္ မရဘူးတဲ့…။ သူမရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ အစုစုက အေနရိကန္ေဒၚလာ သန္း-၁၈၀ ေလာက္ရွိေနၿပီတဲ့။

အိမ္ေထာင္က်သင့္ၿပီလို႔ ေတြးမိပံုရတယ္။ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ကို ငွါးၿပီး ရွာခိုင္းရတာေပါ့။ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီးသား ေလးရာနီးပါးထဲက လက္ေရြးစင္ ရွစ္ေယာက္မွ်သာ သူမနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးခြင့္ရမယ္။

ေလွ်ာက္လႊာတင္မယ့္ရက္ကို ဇြန္လကုန္အထိ ေစာပိုင္းက ေျပာထားေပမယ့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ေယာက်္ားေတြမ်ားလြန္းေတာ့ လာမယ့္ ၂၃ဇြန္အထိသာ လက္ခံသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း..။

အဲဒီ လက္ေရြးစင္ ၈ ေယာက္ကို တစ္လ ၂ ေယာက္ကေန သံုးေယာက္အထိ အပ်ိဳႀကီးကိုယ္တိုင္ အင္တာဗ်ဴး သြားပါ့မယ္။ ဘယ္သူက သတို႔သားေလာင္း ျဖစ္မလဲဆိုတာ ေနာက္သံုးလေလာက္က်ရင္ သိရမွာေပါ့…။

အင္း… အပ်ိဳႀကီးက ဘာေတြ အင္တာဗ်ဴးေလမလဲ.. သိခ်င္လိုက္တာ။ ^__^

(အပ်ိဳႀကီးတို႔ ႏွလံုးသားက ေဒၚလာနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားပံုရတယ္.. ^__^ )

ကဲ.. ဘေလာ့ဂါ လူပ်ိဳႀကီးတို႔ေရ.. ဇြန္-၂၃ ရက္ေန႔အထိ သတို႔သားေလာင္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္း..။

ခမ္းကီး
၂၁၊ဇြန္၊၂၀၀၉

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...

ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႔

မိုး..

လြမ္းတတ္သူေတြအတြက္ လြမ္းေအာင္ဖန္တဲ့မိုး….။
မလြမ္းတတ္သူအတြက္ သတိရစိတ္ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ မိုးရယ္ပါ…။

မိုး…

မိုးေၾကာင့္ လြမ္းရ၊ သတိရျပန္ၿပီေပါ့…။ ဟုတ္တယ္… အခုလို မိုးဦးရာသီ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ဆို ပိုၿပီး လြမ္းေနရလို႔ပါ။

ေက်ာင္းသားဘ၀ကို လြမ္းတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရတယ္….။

(သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ.. မင္းတို႔ ဘယ္ဆီမွာလဲေ၀့…….။

မင္းတို႔ေရာ ငါလြမ္းသလို လြမ္းမိၾကပါရဲ႕လား….။ ငါကိုမွ သတိရၾကေသးလား…ေ၀့။ )

တိုက္ဆိုင္မႈမ်ားစြာနဲ႔ ဆက္တိုက္ ႀကံဳေနရလို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို မလြမ္းပဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းလာၿပီးမွ ငယ္မူျပန္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ အလြဲကိုယ္စီနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆယ့္တစ္ေယာက္ကို လြမ္းလိုက္တာ။

ဟုတ္တယ္.. ခမ္းကီးရဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ အခင္မင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း (ခမ္းကီးအပါ) ဆယ္ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ရင္ဖြင့္ခ်င္လာတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ ျမင္မားခဲ့တဲ့ သူတို႔ကို လြမ္းတယ္။ (ဖူးစာမဆံုေလတဲ့ သူတို႔ကို လြမ္းတယ္)

ဒီပို႔စ္ေလးကို သူတို႔ေတြ ဖတ္မွ ဖတ္မိႏိုင္ပါ့မလား…။ (မဖတ္ျဖစ္ဖို႔က မ်ားေနတယ္) ဒါေပမယ့္ အမွတ္တရေတာ့ ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။

ခမ္းကီး အထက္တန္းတက္ရမယ့္ႏွစ္မွာ ရြာက အလယ္တန္းေက်ာင္းက အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးအျဖစ္ ဖြင့္လွစ္တဲ့ႏွစ္နဲ႔ႀကံဳေတာ့ ခမ္းကီးအတြက္ သိပ္အဆင္ေျပခဲ့တာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ၿပီး စရိတ္မ်ားစြာ၊ ဒုကၡမ်ားစြာ ႀကံဳရတဲ့ နယ္ေက်ာင္းသားအျဖစ္ကို ႀကံဳေနရဦးမွာ..။

ဟိုတုန္းက ရွစ္တန္းက အစိုးရစစ္ေပါ့။ ရွစ္တန္းကို ငါးဆယ္ေက်ာ္ ၀င္ေျဖတာ ေျခာက္ေယာက္ေတာင္ ေအာင္ခဲ့တာ။ ဒီအထဲမွာ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္က ခမ္းကီးနဲ႔ မိမိုးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ပါခဲ့ေသး။ (^__^)

သိပၸံတြဲကိုးတန္းေရာက္ေတာ့ ခမ္းကီးဆို႔ ေျခာက္ေယာက္ရယ္၊ တစ္ျခားရြာက အထက္တန္းလာတက္တဲ့ ေျခာက္ေယာက္ရယ္ လာဆံုျဖစ္သြားတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ဆယ္တန္းမွာက်ေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚက ဆယ္တန္းက်လာတဲ့ ရြာခံေက်ာင္းသားေတြ ျပန္ေျပာင္းလာတဲ့ ေလးေယာက္ရွိဖူးတယ္။
ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ထဲမွာ ဗမာစစ္စစ္က တစ္ေယာက္တည္းပါတယ္။ က်န္တာက ကရင္၊ ပအို၀္း၊ မြန္နဲ႔ ကုလားတစ္ေယာက္ပါ ပါလိုက္ေသး။

သူမ်ားအတန္းေတြမွာ မိန္းကေလးေက်ာင္းသူ မ်ားေလ့ရွိေပမယ့္ ခမ္းကီးတို႔အတန္းမွာ မိန္းကေလး ေလးေယာက္၊ ေယာက်္ားေလး ရွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ မိန္းကေလးေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွ မေခ်ာ (ခမ္းကီးမ်က္လံုးအားျဖင့္)ေတာ့ လုဘက္ သိပ္မရွိဘူးေပါ့။ (^__^)

အဟဲ… သိပၸံတြဲသမားေတြဆိုေတာ့ လူေတာ္အခန္းေပါ့။ ဆယ္တန္းမွာ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းမယ့္အဖြဲ႕ေတြ ဆိုၿပီး ဆရာ၊ဆရာမေတြ တစ္ေပးခံရတဲ့အတန္းေပါ့။

သိပၸံတြဲသမားမို႔ ဆရာ၀န္ရူး၊ အင္ဂ်င္နီယာရူး ရူးလိုက္ၾကတာ..။

အဲဒီတုန္းက ခမ္းကီးတို႔နယ္မွာ က်ဴရွင္ဆိုတာ မရွိေသးဘူး။( ၾကားဖူးတဲ့အဆင့္မွ်သာ ရွိတယ္)။ ဆရာ၊ဆရာမေတြကလည္း က်ဴရွင္ဖြင့္စားဖို႔လည္း မေတြးခဲ့ၾကပါဘူး။ တပည့္ေတြကို တတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ အခ်ိန္ပိုေခၚၿပီး သင္ၾကားေပးတဲ့ ေခတ္ေပါ့။ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို တစ္ဘာသာကို သံုးနာရီ၊ ေလးနာရီတန္သည္ ေခၚၿပီးသင္ေပးၾက၊ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မွာလည္း ညေနပိုင္းမွာ သူတို႔အိမ္မွာ အခ်ိန္ပို သင္ေပးၾကနဲ႔….။ ဆရာသမားရဲ႕ ေစတနာဆိုတာ ခမ္းကီးတို႔ဲအျပည့္အ၀ရခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ကာလရယ္ပါ။

ေယာက်္ားေလးမွာ ခြန္သစ္လြင္က ရုပ္အေခ်ာဆံုးနဲ႔ အေျပာအေကာင္းဆံုး။ ေကာင္းအေျပးႏိုင္ဆံုးက ခြန္ခ်စ္ထူး၊ တစ္ပတ္လံုး ေက်ာင္းရက္ျပည့္တက္တယ္လို႔ မရွိခဲ့ဘူး။ ထူးဆန္းေထြလာ ေျပာေလ့ရွိတဲ့သူက ေစာထိန္၀င္း၊ သူက ႏိုင္ငံတစ္ကာသတင္းေတြဖတ္ၿပီး ေဖါက္သယ္ ျပန္ခ်ေပးေလ့ရွိတယ္။

စကားအနည္းဆံုးနဲ႔ အေအးဆံုးက ေမာင္ႏိုင္ေက်ာ္၊ တစ္ေန႔လံုးေနလို႔ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာပဲ ေနတတ္သူ။ လူမႈေရးမွာ အတက္ႂကြဆံုးက ေစာတင္ထြဋ္၊ ၾကက္ေျခနီလား၊ ေက်ာင္းက်န္းမာေရးလား၊ အလွဴအတန္း အစံု သူကအရင္ဦးေဆာင္တတ္သူ။

အူေၾကာင္ၾကားလို႔ အေခၚအခံရဆံုးက ခြန္ဆန္းေအာင္၊ ေက်ာင္းသူေခ်ာေခ်ာဆို အကုန္ ရည္းစားစာ ေပးတတ္တဲ့လူ။ တစ္ေယာက္မွ ျပန္ၾကည္တယ္လို႔ မၾကားခဲ့ရဘူး။ ဆရာ၊ဆရာမေတြကို အေၾကာက္ဆံုးက တူးတူး(ခ)ကုလားေလး၊ အိမ္စာမၿပီးလို႔ ဆရာေတြကို ေၾကာက္ရ၊ ေက်ာင္းခ်ိန္ ေနာက္က်မွာစိုးလို႔ အေစာႀကီး ေက်ာင္းေရာက္တတ္သူ။

အဟမ္း… ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ပဲ က်န္တယ္။ ခမ္းကီးအလွည့္ေပါ့… ^__^

စာသြားသင္ပါတယ္ဆိုမွ စာအုပ္အစံု တစ္ခါမွ မယူသြားတတ္တဲ့သူက ခမ္းကီး။ သခ်ၤာစာအုပ္ဆို ပိုဆိုး။ အိမ္မွာ အသစ္အတိုင္း ရွိေနတယ္။ သခ်ၤာခ်ိန္ဆို တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ေဘးမွာ ခမ္းကီး ကပ္ေနရေတာ့တာပဲ။ ^__^

ကဲ.. မိန္းကေလးအလွည့္။ အေခ်ာဆုဆံုးက မိမိုးကို ေပးရမယ္။ မြန္မဆိုေပမယ့္ အသားျဖဴျဖဴေလးရယ္၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ရမွတ္ကို တစ္ခ်ိန္လံုး လိုက္စပ္စုေနတတ္တယ္။ စာအေတာ္ဆံုးက နန္းတင္တင္သိန္း၊ စာပဲ စိတ္၀င္စားၿပီး ေအးေအးေနေလ့ရွိတယ္။ မိန္းကေလးဆိုေပမယ့္ တစ္ခါမွ မိတ္ကပ္လိမ္းတာ မေတြ႕ဖူးဘူး။ အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္မယ့္ရုပ္လို႔ အားလံုးက ထင္ေၾကးေပးထားၾကတယ္။

အေကာင္အေသးဆံုးနဲ႔ အမဲဆံုးက နန္းေဆြေဆြလင္း၊ အတန္းမွာ ကေလးလို႔ အေခၚခံရသူ။ အမႀကီးလို႔ အေခၚခံရသူက နန္းခ်ိဳခ်ိဳ၊ ဆယ္တန္းက်နဲ႔ အသက္အႀကီးဆံုး။

ေက်ာင္းသစ္၊ အတန္းသစ္၊ သူငယ္ခ်င္းသစ္ေတြနဲ႔မို႔ အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ကာလေပါ့…။

အဲဒီတုန္းက စက္ဘီးေခတ္မို႔ အားလံုးက စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႔ရယ္။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘယ္လာလာ စက္ဘီးနဲ႔ အုပ္စုလိုက္ ေပ်ာ္စရာႀကီး။

ပထမဆံုး ဇာတ္လမ္းစတဲ့သူက ခြန္သစ္လြင္နဲ႔ မိမိုး…။ စာကူးခ်ဖို႔ စာအုပ္ေတြ ငွါးၾကရင္းက ရည္းစားစာပါ အပိုထည့္ေပးၾကသတဲ့ေလ…။

အေခ်ာဆံုး အခ်င္းခ်င္းမို႔ အားလံုးက သေဘာတူပါတယ္ေပါ့…။ ဆရာမေတြ မသိေအာင္ အားလံုးက ၀ိုင္းဖံုးဖိေပးၾကပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းရႈပ္ေအာင္ လုပ္တဲ့သူက အူေၾကာင္ၾကား ခြန္ဆန္းေအာင္။ မိမိုးကို ရည္းစားစာ ေပးသတဲ့။

ျပသာနာကို မနည္း ရွင္းလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လိုေႂကြသြားသလဲ မသိဘူးတဲ့။ ခြန္သစ္လြင္ကို မနည္း ေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္။ အားလံုးက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ပထမအစမ္းအၿပီး ႏွစ္၀က္ေလာက္မွာ ႏိုင္ေက်ာ္နဲ႔ ခ်စ္ထူးက အိမ္တစ္လံုး အတူငွါးေနၾကေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြ ဘိခ်္(ေဂဟာ)ေလး တစ္ခုရခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို သူတို႔အိမ္မွာ စုၿပံဳေနေတာ့တယ္။

အဲဒီတုန္းက သာမညေတာင္ နာမည္ႀကီးစေပါ့…။ သာမညဆရာေတာ္ဘုရား ဘုန္းတန္ခိုးႀကီးေၾကာင္း ေက်ာ္ၾကားစ အခ်ိန္။

စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားကို သြားဖူးခဲ့ၾကတာ မွတ္မိေသးတယ္။ စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ သိဒိၶတင္ခဲ့ရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီ..။

ဒုတိယအစမ္းစာေမးပြဲ ေျဖခါနီးတစ္ရက္မွာ ၀မ္းနည္းစရာအေၾကာင္းက ဖန္လာခဲ့တယ္။ ႏိုင္ေက်ာ့္အေဖဆံုးသြားတဲ့ သတင္းကို ၾကားခဲ့ရတယ္။ သူက အေ၀းကေန ေက်ာင္းလာတက္ရတာ။ သူ႔အေဖ အသုဘကိစၥျပန္သြားၿပီးေတာ့ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။

အားလံုးကလည္း သူ႔အတြက္ စိတ္ပူတာေပါ့။ သူ႔ရြာအထိ လိုက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ အစ္ကိုႀကီးအဖရာဆိုၿပီး သူက စြန္႔စားခန္း လုပ္ေတာ့မလို႔။ အားလံုးက သူတစ္ခြန္းငါတစ္မ်ိဳး ေခ်ာ့ယူရတယ္။ သူ႔အေမကလည္း ေက်ာင္းဆက္တက္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵရွိေနေတာ့ ေက်ာင္းျပန္တက္ျဖစ္သြားတယ္။

မေမ့ႏိုင္စရာက ေႏြရာသီ ေက်ာင္းမပိတ္ခင္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ခဲ့ၾကတုန္းကေပါ့။

တူးတူးက မြတ္ဆလင္ျဖစ္ေနေတာ့ အစားအေသာက္ကို သူ႔ကိုပဲ ဦးစားေပးလိုက္ၾကတယ္။ အားလံုး စားရေအာင္ေပါ့။ ေနရာကိုေတာ့ ရြာအေရွ႕က လြမ္းညေတာင္ေျခ ေတာစပ္ကို ေရြးလိုက္တယ္။

စားလို႔ေသာက္လို႔ၿပီးေတာ့ မဲစနစ္နဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ပံု တင္ဆက္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ ဘာကို သရုပ္ေဖာ္ရမလဲဆိုတာ မဲမွာ ေရးထားတယ္။ ႏႈိက္မိသူက ေခါင္းစဥ္အတိုင္း သရုပ္ေဆာင္ေပါ့။

အဲဒီ ေပ်ာ္ပြဲခရီးက ေက်ာင္းမွာ နာမည္ႀကီးသြားတယ္။ ေနာက္မွ ၀ိဇၹာခန္းက လူေတြလည္း လိုက္တုပါေလေရာ။

ကိုးတန္းက ေက်ာင္းစစ္ဆိုေတာ့ တန္းလံုးကၽြတ္ ေအာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆယ္တန္းႏွစ္မွာေတာ့ စာေမးပြဲက်လူေဟာင္းေရာ၊ တစ္ျခားက ေျပင္းလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြပါေတာ့ သိပၸံခန္းမွာ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းဆယ့္ႏွစ္ေယာက္က အရင္ကလိုပဲ ခိုင္မာေနဆဲေပါ့။

ႏွစ္၀က္ေလာက္မွာ သစ္လြင္နဲ႔ မိမိုးတို႔ဇာတ္လမ္း ေၾကကြဲစြာ အဆံုးသတ္ခဲ့တယ္။ လူေခ်ာႀကီးသစ္လြင္က အသစ္ေတြ႕သြားလို႔ပါပဲ။

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အကန္႔အသတ္မရွိ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ဖန္လာခဲ့တယ္။

ဒီမွာတင္ သူငယ္ခ်င္းဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ေတြလည္း တစ္ပြဲတစ္ျပားစီ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ တစ္ခ်ိဳ႕က မေလး၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ထိုင္း၊ တစ္ခ်ိဳ႕က နယ္စပ္မွာ…။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ျပန္ဖြင့္ခ်ိန္မွာ လူမစံုေတာ့ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က စီးပြါးေရးဘက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္ေထာင္က်နဲ႔..။

ကံၾကမၼာဖန္လာေတာ့လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္မက္ေတြ မိုးလင္းေတာ့ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အိပ္မက္အတိုင္းပါပဲ။

အစိမ္းအျဖဴ၀တ္စံုေလးနဲ႔ ေက်ာင္းသြားေတြကို ျမင္ေတာ့ တမ္းတမိတယ္ ငယ္ဘ၀ပါ။ အမွတ္ရစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ အမွတ္တရ ေရးပါေတာ့မယ္။

အပ်ိဳႀကီးျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ေၾကးေပးၾကတဲ့ နန္းတင္တင္သိန္းက အေစာႀကီး အိမ္ေထာင္က်လို႔။

ႏိုင္ငံတစ္ကာသတင္းအေျပာေကာင္းတဲ့ ေစာထိန္၀င္းလည္း အခုေတာ့ မိသားစုနဲ႔ လယ္ေတာထဲမွာ။ မိန္းကေလးေတြကို ရည္းစားစာ လိုက္ေပးတတ္တဲ့ ခြန္ဆန္းေအာင္က အခုထိ လူပ်ိဳႀကီး။

ဆရာ၀န္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ မိမိုးက အခုေတာ့ မေလးမွာလိုလို…။ အမႀကီး နန္းခ်ိဳခ်ိဳက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚမွာ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးနဲ႔။

ခရီးေ၀းကို မသြားဖူးေသးတဲ့ ခမ္းကီးကေတာ့ အခုေတာ့ ဟိုး… အေ၀းမွာ။

စာကလည္းရွည္ေနၿပီ.. မိုးကလည္း အခုထိ မတိတ္ေသးပါလား…။

အင္း.. မိုးရြာတိုင္းသာ လြမ္းေနရရင္ေတာ့….။



ခမ္းကီး

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...

သူတို႔ ဘာေတြေတြးေနသလဲ

ေငြေဆာင္ကမ္းေျခအလွ(ဓါတ္ပံု/wikimyanmar.co.cc)



စာဖတ္ျခင္းက သိပ္ေကာင္းအမူအက်င့္ပါ။

ဟုတ္တယ္ေလ..။ အခုလို ITကြန္ယက္ေပၚ ဗဟုသုတအေထြေထြ၊ အသိအျမင္အမ်ိဳးမ်ိုး ရေနတာကလည္း ဒီ စာဖတ္၀ါသနာေၾကာင့္ေပမို႔ေလ။

သူမ်ားဘာသာစကားကို ဖတ္တတ္တာလည္း ေကာင္းတာပဲ။ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ သူ႔ဓေလ့၊ သူ႔စရိုက္ကို ေလ့လာႏိုင္၊ သိႏိုင္တာေပါ့။

အဲ.. အတြင္းက်က် သိသြားျပန္ရင္ တစ္မ်ိဳးေတာ့ မေကာင္းျပန္ဘူး။(တစ္ခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာ)

ဒီတစ္ခါေတာ့ ခပ္ပါးပါးေလး အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ (ေရးတတ္၊ ေျပာတတ္သေလာက္ေပါ့)


က်ေနာ္ဖတ္ေနက် သတင္းစာတစ္ေစာင္က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ျမန္မာျပည္က ေငြေဆာင္န႔ဲ ငပလီ ကမ္းေျခအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးပါ။

သဘာ၀အတိုင္း အပ်က္အစီးမရွိေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္က ကမ္းေျခေတြကို သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ကေဘာက်ၾကတယ္။

အဲ.. သေဘာက်တာေတာ့ ၀မ္းသာစရာပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ပ်က္စရာက ပါလာတယ္။ ဘာေတြလည္းဆိုေတာ့.. စာဖတ္သူေတြရဲ႕ မူရင္း စိတ္ထားကို ေဖၚျပတဲ့ commemts ေတြ။

လူ႔အခြင့္အေရးကို တန္ဖိုးထားပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီကို ျမတ္ႏိုးပါတယ္ဆိုတဲ့လူေတြ ၿပိဳင္ဘက္နဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘယ္လို စိတ္ထားမ်ိဳးေျပာင္းလဲ ေလမလဲ….။

ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရး ထိပါးလာရင္ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံတဲ့သူေတြ အက်ိဳးအျမတ္၊ စီးပြါးေရး ျပိဳင္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ဘယ္အထိ ရွိႏိုင္မလဲ…။



ထိုင္းတို႔ သြားရည္ယိုေသာ ေငြေဆာင္အလွ(ဓါတ္ပံု/flickr.com)


ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္း က႑မွာတင္ ၿပိဳင္ဘက္ရွိမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ စိုးရိမ္ၾကသလဲဆို… တိုးရစ္စ္ေတြ ျမန္မာျပည့္က ကမ္းေျခအလွကို မက္ေမာမွာ စိုးရိမ္သတဲ့ေလ။

သူတို႔ စိုးရိမ္တာက စိုးရိမ္တာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္မိတဲ့ comments ေလးေတြထဲက ….

( တစ္ကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္သာ ဒီမိုကေရစီရရင္ သူတို႕က ၿပိဳဘက္တစ္ဦးပိုလာမွာ။ ျမန္မာျပည္ႀကီး ဒီအတိုင္းရွိေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္… တဲ့။ )

( ၿမိတ္ကၽြန္းစုကို တိုးရစ္စ္ေတြ ၀င္ရလြယ္ရင္ သူတို႔ဆီက ကၽြန္းမွာ ၀င္ေငြေတြ ထိခိုက္ကုန္ေတာ့မွပဲ..)

( အာဆီယံႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းမွာေတာင္ မနည္း ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရတာ.. ျမန္မာျပည္က ပိတ္ေနပါေစဦး… )

( သူတို႔ကမ္းေျခက လွလိုက္တာ… သဘာ၀အတိုင္း ရွိပါေစ…)

( ႏိုင္ငံႀကီးက ဟိုတယ္လ္ႀကီးေတြ မ၀င္ခင္ သူတို႔ႏိုင္ငံက ဟိုတယ္လ္အရင္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ အစိုးရက ျမန္မာအစိုးရကို အရေပါင္းရမယ္..)

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပို႔စ္ေလးအျဖစ္သာ တင္ျပတာပါေနာ…။ သတိေလး ထားႏိုင္ဖို႔ေလာက္ပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ facilities မွာေတာ့ သူတို႔ေနာက္ လြယ္လြယ္နဲ႔ လိုက္မွီဦးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အခုေလာေလာဆယ္ဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက အလွအပကို ေငးရင္း၊ ႏွေျမွာတသရင္းေပါ့…။





ထိုင္းတို႔ သြားရည္ယိုေသာ ေငြေဆာင္အလွ(ဓါတ္ပံု/flickr.com)



(ပန္ဒိုရာ၏ဓါတ္ပံု)



(ပန္ဒိုရာ၏ ဓါတ္ပံု)

ခမ္းကီး

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...

ေမြးေန႔ဆုေတာင္း

ယေန႔က်ေရာက္ ေမြးေန႔မွသည္


ေႏွာင္ေမြးေန႔မ်ားစြာတြင္....


ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းမ်ားစြာအား ရယူေပးေ၀ႏိုင္ပါေစ....

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...

ၿဗိတိန္ေလေၾကာင္း(British Airways)က သတင္းထူးေလး

က်ေနာ္တို႔လို သူသူငါငါမ်ား ေလေၾကာင္းကုမၸဏီႀကီးေတြမွာ အလုပ္ရဖို႔၊ ၀န္ထမ္းေလး ျဖစ္ရဖို႔ အိပ္မက္ မက္ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕…။

ဒီလို ကုမၸဏီႀကီးမွာ လုပ္ရလွ်င္ျဖင့္ လစာကလည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္သေရကလည္းရွိ၊ အခြင့္အေရး အေထြေထြအထူးထူးလည္း ရလိမ့္မယ္ေပါ့…။

ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈-၂၀၀၉ စီးပြါးေရးကပ္ေၾကာင့္ GM၊ AIG စတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြရဲ႕ သတင္းကို ဖတ္မိၾကမွာပါေနာ…။

အခုေတာ့ ေလေၾကာင္းကုမၸဏီေတြရဲ႕ သတင္းကို ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္။

ၿဗိတိန္ေလေၾကာင္း(BA)က သူ႔၀န္ထမ္းေတြကို ကုမၸဏီေရရွည္ တည္တန္႔ႏိုင္ဖို႔ လစာမယူပဲ အလုပ္ လုပ္ေပးၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ ေနပါသတဲ့… ဗ်ာ။


ၿပီးခဲ့တဲ့လ ႏွစ္ခ်ဳပ္စာရင္းမွာ ကုမၸဏီက စတာလင္ေပါင္ (၃၇၅)သန္း အထိ အရံႈးေပၚခဲ့တယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ အတြင္း အဆိုးရြားဆံုး အရံႈးေပၚခဲ့ျခင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကုမၸဏီရဲ႕ အထက္တန္းအရာရွိ ၀င္လီ ေ၀ါလ္က ေနာက္လ ဇူလိုင္လအတြက္ လစာမယူပဲ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါသတဲ့…။

သူ႔ေအာက္ေျခက ၀န္ထမ္းေတြကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္နဲ႔ လစာေလွ်ာ့ယူျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ လစာမယူပဲ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သည္းရံုးသြားမယ္လို႔ ေျပာပါေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေလေၾကာင္း၀န္ထမ္းမ်ား သမဂၢ( The Unite union)ကေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ေနပါတယ္။ ၀င္လီ ေ၀ါလ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဂရုမစိုက္ပဲ ေနတဲ့အျပင္ ေ၀ါလ္မွာ လစာမယူပဲ ေငြရွိၿပီးသာေပမယ့္ သူတို႔လို ၀န္ထမ္းမွာ ေငြမရွိၾကပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ကဲ… မိမိတို႔ အလုပ္လူပ္ေနၾကတဲ့ ကုမၸဏီမွာေရာ ဘယ္လိုေနေသးလဲ…..။

က်ေနာ္ကေတာ့ မ်က္ခံုးလႈပ္ေနပါတယ္။ ^___^

(ရြာျပန္ၿပီး လယ္လုပ္ရကိန္း ဆိုက္ေနပါေၾကာင္း…… ^___^ )

ခမ္းကီး
၁၇၊ဇြန္၊၂၀၀၉

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာ အေဖ

၀င္လည္ေနၾက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာမ်က္ႏွာမွာ အေဖေန႔ကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳေနၾကတာ ဖတ္ရေတာ့ ၀မ္းသာပီတိ ပြါးမိတာအမွန္ပါ..။

အေဖမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာကို အားက်မိတယ္။

အားလံုးေသာအေဖမ်ားက သားသမီးတို႔ရဲ႕ သူရဲေကာင္းပီသၾကပါေပ့……။

သူမ်ားေတြလို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ အေဖေန႔မွာ ဂုဏ္ျပဳေထာပနာ ျပဳလိုက္ခ်င္စမ္းပါဘိ….။

ဒါေပမယ့္…..

က်ေနာ္အတြက္ အခက္ခဲဆံုးအရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။



အေဖဆိုတဲ့ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးရဲ႕ စာမ်က္ႏွာက သူငယ္တန္း သင္ခန္းစာမွ်သာ ရွိခဲ့လို႔ပါပဲ…။

သင္ခန္းစာ မသင္ခဲ့ရသလို အေဖဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးရဲ႕ စာမ်က္ႏွာက ရွားပါးခက္ခဲ လွပါေပ့…..။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့… သူမ်ားေတြလို အေဖေန႔ကို ႏြဲႏိုင္ေအာင္ဆိုၿပီး Google ကရတဲ့ Fathers’day နဲ႔ အမွတ္တရ ၀င္လိုက္(လံုး) ပါတယ္။

Wikipedia က အမွားႀကီးကို မွ်ေ၀ေပးေနေလရဲ႕..။

( http://en.wikipedia.org/wiki/Father's_Day ) မွာ Juneလရဲ႕ တတိယပတ္ တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ ႏြဲခ်ိန္ရေသးတာေပါ့။

Third Sunday of June အုပ္စုမွာ Myanmar ပါေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ၀မ္းသာစရာေပါ့။

အနႏၱေက်းဇူးရွင္ကို ဦးခိုက္အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အျပဳအမူေကာင္းမို႔ အေရွ႕၊အေနာက္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုၿပီး လက္မခံႏိုင္စရာ မရွိေလာက္ပါဘူးေနာ….။

သူငယ္တန္းသင္ခန္းစာမွ်ရွိေသာ အေဖရဲ႕ စာမ်က္ႏွာျဖင့္ အေဖေန႔မွာ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

လမ္းေလွ်ာက္တတ္စအရြယ္က အျဖစ္အပ်က္ေလးေပါ့….။

ေျမ၀ိုင္းလက္ေ၀ွ႔ပြဲတစ္ခုမွာ က်ေနာ္က ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ အေဖက သူ႔ပုခံုးမွာ ထမ္းၿပီး ပြဲၿပီးတဲ့အထိ ၾကည့္ခဲ့တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းေတြ၊ မုန္ေတြ အမ်ားႀကီး ၀ယ္ေကၽြးခဲ့တယ္။ ညေနမိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမဆူခဲ့ေသးတယ္။ သားအဖေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးလို႔….။
ေနာက္ဆို အေဖနဲ႔ပဲ ပြဲသြားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ အေဖ့မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။

အတန္းေတြမွာ၊ ဘ၀ေတြမွာ အေဖနာမည္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေျဖခဲ့ရပါတယ္။

အဖအမည္= ဦး …….

အလုပ္အကိုင္= (မေျဖတတ္ပါ)

မင္းအေဖ ဘယ္မွာလဲ= (မေျဖတတ္ပါ)

မင္းအေဖ ရွိေသးလား= (မေျဖတတ္ပါ)

မင္းအေဖကို မင္းခ်စ္လား= (မေျဖတတ္ပါ)

မင္းအေဖကို သတိရလား= ( မေျပာတတ္ပါ… )

ဒါနဲ႔.. မင္းအေဖ ဘာလို႔ အိမ္ကေန ေပ်ာက္သြားလဲ့တာလဲ= (မသိပါ)

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့…။

မနက္တိုင္း ဘုရားရွိခိုးၿပီးရင္ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးဂုဏ္ေတာ္ ကို သံုးေခါက္ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ လွ်က္ပါ…။

သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္ အနႏၱဂိုဏ္း၀င္အျဖစ္ က်ေနာ္ ကန္ေတာ့ေနလွ်က္ပါ။

လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဘ၀အေထြေထြမို႔ အေဖမ်ားစြားထဲက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာ၊ ကြဲျပားျခားနားေသာ အေဖေပါ့…။

ခမ္းကီး

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္...

ၿပီးပါၿပီ...