အေရာင္မျခယ္ခဲ့ရေသာ ပန္းခ်ီကား

အႏုအရြ၊ အလွအပ ပို႔စ္ေတြ ဖတ္ရဖန္မ်ားေတာ့ ခမ္းကီးရင္ထဲ ဂလုဂလုျဖစ္လာတယ္။

မေသပဲ ႂကြင္းက်န္ရစ္ေနေသးတဲ့ အခ်စ္ပိုးေတြ ရြစိရြစိ ျဖစ္လာတာ အမွန္ပဲ..။ (^___^)

မေနႏိုင္ေတာ့လို႔ သူမ်ားေတြ ဖတ္စရာရွိေအာင္ ေရးဖို႔ စိတ္ကူးေပါက္လာတယ္။ အခ်ိန္ပိုသူမ်ား ဖတ္စမ္းၾကည့္ေပါ့ေနာ္။ အခ်ိန္မရခဲ့သူမ်ားေတာ့ ေက်ာ္သာသြားေပါ့… အဟီး..။ (တိုက္တြန္းခ်က္က)

သိပ္အေထြအထူးမဟုတ္တဲ့ သာမန္ ဇာတ္လမ္းမွ်သာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ယူတတ္ရင္ေတာ့ သင္ခန္းစာေတာ့ ရွိေလာက္ပါတယ္။ (အဟဲ… ႂကြားလိုက္ေသး)

အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ စခဲ့တဲ့ ခမ္းကီးရဲ႕အခ်စ္ကို စရေအာင္ (^___^)


သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္ကို တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္ဖူးတယ္လို႔ပဲ တိုတိုတုတ္တုတ္ေျပာရေအာင္။

ဟုတ္တယ္ေလ.. အမ်ားအားျဖင့္ သူေဌးသမီးေတြက ေခ်ာေခ်ာလွလွေတြ၊ ခ်စ္စရာေလးေတြသာ မ်ားတာကိုး။ ခမ္းကီးဆိုတဲ့ လူကလည္း သာမန္ပုရိသမ်က္လံုးပဲ ရွိေတာ့ အလွအပကို စြဲမိတာ ဘယ္ဆန္းမလဲေနာ…။ (^___^)

ဒါေပမယ့္ ခမ္းကီးခ်စ္မိတဲ့ သူေဌးသမီးက သူမ်ားေတြထက္ ပိုလွ၊ ပိုေခ်ာ၊ ပိုၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္ဗ်ာ။ (အမွန္က အခ်စ္မ်က္လံုး၊ အခ်စ္ရဲ႕အၾကည့္နဲ႔ ျမင္ခဲ့လို႔ သူေလးက သူမ်ားေတြထက္ ပိုလွေနတာ ေနာက္ပိုင္း အခ်စ္ကို နားလည္တဲ့ အခ်ိန္မွ သိရတယ္။ )

ေက်ာင္းမွာဆိုလည္း သူေလးကို ခိုး ခိုးၿပီးလိုက္ၾကည့္ရတာ မေမာႏိုင္၊ အလွဴပြဲေတြမွာလည္း သူေလးအလွကို လိုက္ငမ္းရတာလည္း တစ္ေမာ။ သူ႔ေလးကို ျမင္ရမွ ေနႏိုင္စားႏိုင္သလိုလို..။ (^___^)

သူ႕ဘက္ကေတာ့ ခမ္းကီးလိုလူေတြ တစ္ပံုတစ္ေခါင္းႀကီး လိုက္ေငး၊ လိုက္ငမ္းေနၾကတာ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ သူေလးက ဘာသိဘာသာပါပဲ။

ခမ္းကီးရုပ္ကလည္း သူေလး စိတ္ကူးထဲ ထည့္စဥ္းစားရမယ့္ ရုပ္မ်ိဳး မဟုတ္ပဲကိုး…။

ပိန္ပိန္လိန္လိန္၊ အသားမဲမဲ၊ ဆံပင္စုတ္ဖြားဖြားနဲ႔ ခမ္းကီးရုပ္က မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အေစာႀကီးကတည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို နားလည္ခဲ့ေတာ့ စလံုးေရမစတာပဲ ေကာင္းပါတယ္လို႔ မစမရွိပဲ အရံႈးေပးၿပီး ခပ္ေ၀းေ၀းမွာပဲ ေနခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။ (^___^)

သူေလးသိသြားသည္ ဆိုရံုေလာက္ေတာ့ ရည္းစားစာေပးဖို႔ ခမ္းကီးလို အူတူတူေဘာ္ဒါေတြရဲ႕ အားေပးတာ ရွိဖူးပါရဲ႕။ ေရးေရးၿပီး စုတ္ၿဖဲ၊ ေရးေရးၿပီး လြင့္ပစ္နဲ႔ ဗလာစာအုပ္ ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တယ္။ (အဟီး.. )

သတၱိက အစမေကာင္းေတာ့ အေႏွာင္းမေသာခ်ာခဲ့ရတာ အဲသလို…။

သူေလးဘာမွ မသိရွာပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ တစ္ဖက္သတ္လိုက္ပတ္သက္ေနေတာ့ သူေလးအေၾကာင္းကို အၿမဲတမ္း စံုးစမ္းနာယူေနလွ်က္ပဲ။ ဘယ္သူဘယ္၀ါနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေန၊ ဘယ္လိုအေၾကာင္းက ဘယ္လို၊ ဘယ္၀ွါေပါ့။ အဟဲ. ဒိုင္ယာရီေတြ ဘာေတြေတာင္ ေရးခဲ့ေသးတာ။ (^___^)

အေျခမလွေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ေ၀း၊ ဘ၀ေရွ႕ေရးေတြးတတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူေလးနဲ႔ ဟိုး… အေ၀း.. အေ၀းးမွာေပါ့။

ျပည့္စံုတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားမွာ သူေလးသတင္းက ေမႊးသထက္ေမႊးလွ်က္ရယ္ပါ။ ဘ၀တိုက္ပြဲနဲ႔ လံုးပန္းေနရတဲ့ ခမ္းကီးလို လူတန္းစားက ေတာ္ရာ၊ တန္ရာ ဘ၀ၾကင္ေဖၚေတာ့ ရွိတန္ေကာင္းပါရဲ႕လို႔ စဥ္းစားရမယ့္အရြယ္မွာ သင့္တင့္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ရည္းစားထားလိုက္ပါေရာ….။ ဒါေပမယ့္ လပိုင္းေလာက္သာၾကာၿပီး အဆင္မေျပတာနဲ႔ ပ်က္သြားေရာ။

ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာဆိုတာကလည္း အဆန္းသားေနာ္…. (^___^)။

သူ႕ဟာသူအရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ မုန္တိုင္းက ဘယ္လိုကဘယ္လို ေ၀ွ႔ရမ္းေမႊေႏွာက္ခဲ့သလဲေတာ့ မသိဘူး။ မုန္တိုင္းထန္ၿပီး ရာသီဥတုသာယာတဲ့ ရက္တစ္ရက္က ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ေခတ္မမွီ၊ မတိုးတက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ခမ္းကီးတို႔နယ္မွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ အဆန္းမဟုတ္သလို တယ္လီဖုန္းဆိုတာက ရတနာတစ္ပါးလို ရွားပါးပစၥည္းေပါ့။

ႏိုင္ငံျခားေခတ္စားတဲ့ ေခတ္ကာလမွာ သူမ်ားေတြလို ေခတ္မွီဖို႔ ခမ္းကီးလည္း ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားခဲ့ရတယ္ ဆိုပါေတာ့.. (^___^)။ ေတာင္ပဲေက်ာ္ေက်ာ္၊ ေျမပဲလွ်ိဴးလွ်ိဳး၊ မိုးပဲပ်ံပ်ံေပါ့.. ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမဟုတ္ရင္ ႏိုင္ငံျခားပဲေပ့ါေနာ္။

အဟဲ… ႏိုင္ငံျခားမွာေနတုန္း အိမ္ကိုဆက္သြယ္ဖို႔ ဖုန္းမရွိသူမ်ား ဖုန္းသမားအိမ္ကို အားကိုးရတဲ့ေခတ္ကိုး။ သူေလးအိမ္ကဖုန္းကို အသံုးျပဳဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့…..။

ကိုယ့္အိမ္ကလူနဲ႔ စကားေျပာရဖို႔အေရး ႏွစ္ခါျပန္၊ တစ္ခါတစ္ေလ သံုးေလးျပန္ ဖုန္းျပန္ေခၚေနရတဲ့ ေခတ္သစ္ႀကီးမွာ သူေလးနဲ႔ စကားေျပာခြင့္ျဖစ္သြားတယ္။ ပထမ ကိုယ့္အိမ္ကလူကိုေခၚဖို႔ခ်ိန္း၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္ေခၚ။ အိမ္ကလူေရာက္လာရင္ အိုေက။ မေရာက္ေသးရင္ သံုးျပန္၊ ေလးျပန္ေပါ့။ (^___^)

ဒီမွာတင္ သူေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ရေတာ့ သာယာၾကည့္ႏူးခဲ့မိတာ အမွန္ပါပဲ။ ေရာဂါေဟာင္း( အမွန္ကား အခ်စ္)က ျပန္ ျပန္ေပၚလာတယ္။

ဖုန္းေခၚႀကိမ္မ်ားလာေတာ့ ကိုယ္သိခ်င္ သူေလးအေၾကာင္းကို မသိမသာေလးျဖင့္တစ္မ်ိဳး၊ ခိုး ခိုးၿပီးတစ္ဖံု ေမးရင္းနဲ႔ အေ၀းေရာက္စဥ္ မသိဖူးတဲ့ သူေလးရဲ႕အေၾကာင္းကိုလည္း သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ ရင္းႏွီးမႈမ်ားလာမွ ဟိုတုန္းက ကိုယ့္ကို ဘာလို႔ ဒီလိုမရင္းႏွီးရပါလိမ့္လို႔ ေခါင္းေခါက္ၿပီး ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။ (^___^)

သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကၽြဲလိုႏြားလို..အဲ… အေသအလဲွ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားမွေတာ့ အိမ္ကို ေငြစေၾကးစေတာ့ ပို႔ႏိုင္ရမွာေပါ့ေနာ္..။ အရပ္ထဲကသတင္း၊ ဖုန္းသတင္းေတြေၾကာင့္ သူေလးလည္း ခမ္းကီးအေၾကာင္းကို သိတန္သေလာက္ သိေနလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

မထင္မွတ္ပဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း စကားလံုးကို ၾကားခဲ့ရတယ္။ ရည္းစားမရွိေသးဘူးလား၊ မိန္းမမယူေသးဘူးလား၊ လူပ်ိဳႀကီး လုပ္မလို႔လား….. တဲ့။

ေရာ.. အခ်စ္ရယ္လို႔ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခမ္းကီး မေအာ္ရဲ႕ခဲ့ပါဘူး… ။အ ဟီး(^___^)

ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ အူျမဴးေနတာ။ ဟိုက ရိုးရိုးတန္းတန္း ေမးတာမွ မသိတာေနာ..။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ဖုန္းဆက္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခမ္းကီးလည္း သူေလးကို (သိလိုေဇာမ်ားစြာျဖင့္) ဖူးစာ မေတြ႕ေသးဘူးလား၊ ဘယ္ေတာ့ စားရမလဲ၊ အပ်ိဳႀကီးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္…. စသျဖင့္.. စသျဖင့္ေပါ့။ စကားမရွိ ရွိေအာင္ေပါ့…. ။ ေရာ ခမ္းကီး အရည္ေပ်ာ္မတတ္ပါပဲ… (^___^)

အဟီး…. လိပ္လိုပဲ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ရစကား ေျပာရင္ ခမ္းကီးကို သူေလး စိတ္၀င္စား သလိုလိုပဲ။ (^___^)

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္နားလည္ရမယ့္ သတိေလးေတာ့ ခမ္းကီး မေမ့ခဲ့ပါဘူး။ ပိုးဖလံလို မီးကိုတိုးဖို႔က သတိတရားနဲ႔ မနည္းထိန္းယူရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ခမ္းကီးဖုန္းလာရင္ သူေလးအိမ္ကလူေတြ သူေလးကိုပဲ လြဲလြဲတတ္လာတာ သတိထားမိခဲ့တယ္။ ရွင္းရွင္းေလးေျပာရင္ (ကၽြားခ်င္တာ) သူငယ္ခ်င္းမက၊ ရည္းစားမက် အဆင့္ေတာင္ ရွိေနၿပီလားပဲ (^___^)

သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ လိမ္လိမ္မာမာေနတတ္ဖို႔ ၊ ေခၽြတာတတ္ဖို႔၊ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကင္းကင္းေနတတ္ဖို႔ အားေပးစကား၊ ဆံုးမစကားေတြ ၾကားရေတာ့ ခမ္းကီးျဖင့္ ႀကိတ္ၿပီး အူျမဴးလိုက္ရတာ..။ ^___^

ဒါေပမယ့္…. ဒါေပမယ့္…. ခ်စ္တယ္လို႔ ခမ္းကီး ေျပာမထြက္ခဲ့ဘူးဗ်ာ…။ !_!

သတၱိမရွိတာလား..၊ ကံၾကမၼာကို မယံုရဲတာလား၊ ခမ္းကီးက ဟိုတုန္းကခမ္းကီးလိုပဲ သူေလးအေပၚ သိမ္ငယ္သလို ခံစားေနရတာ အမွန္ပဲ။ ( အဓိကအခ်က္)

နာမည္ႀကီးတဲ့ေန႔၊ စင္ေပၚတက္တဲ့တစ္ေန႔ မဟုတ္ရတဲ့၊ ရြာျပန္ေရာက္တဲ့ တစ္ေန႔ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး ျဖစ္တဲ့တစ္ေန႔မွ သူေလးကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ ႀကိတ္၍ပဲ စိတ္ကူးေနေရာဗ်ာ.. (^___^)

ၾကားသားမိုးႀကိဳး မယံုႏိုင္ေလာက္ေသာ သတင္းေတြလည္း ခမ္းကီးၾကားခဲ့ရတယ္။ အဟီး.. (ႂကြားဦးမွ)။ ဒီလိုဗ်..။ ခဏခဏ ဖုန္းလာကိုင္တတ္တဲ့ ခမ္းကီးအေမ့ကို သူေလးအိမ္က အေရးတစ္ယူ ရွိလာသတဲ့.။ ၀င္ထြက္သြားလာဖန္မ်ားလို႔ပဲေလလို႔သာ ခပ္ေျဖျဖေလး ေတြးခဲ့ပါတယ္။ အမွန္တစ္ကယ္လည္း အဲသလို ျဖစ္ေစခ်င္တာ အမွန္ပါ။ အဲဒီကာလဟာ ခမ္းကီး အရည္ေပ်ာ္ၾကည္ႏူး ရတဲ့ ဘ၀အပိုင္းအျခားတစ္ခုလို႔ ခမ္းကီး သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ (^___^)

ခမ္းကီးစန္းပြင့္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုပါေတာ့…။ အဟဲ …

အဲသလို စန္းပြင့္လြန္းလို႔ပဲလား မဆိုႏိုင္….။ ကံၾကမၼာက အျမင္ကတ္လို႔လား၊ အရြဲ႕တိုင္ခ်င္လို႔လား မသိ။ (^___^)

မထင္မွတ္ပဲ ရည္းစားျဖစ္ခဲ့ဘူးသူဆီက ဖုန္းလာခဲ့ပါတယ္။

ခမ္းကီးကို မွားခဲ့သမွ် သူမ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခမ္းကီးအခ်စ္၊ ခမ္းကီးေစတနာကို နားလည္ပါၿပီတဲ့…။ ဘ၀အေၾကာင္း နားမလည္တတ္လို႔ ခမ္းကီးကို သူမ အထင္လြဲခဲ့ရတာပါတဲ့.. အို စံုလို႔.. စံုလို႔။ အဲဒီမွာတင္ သူမရဲ႕ရႈိက္သံက ခမ္းကီးရဲ႕ႏွလံုးသားကို အရည္ေပ်ာ္ေစခဲ့တယ္။ (^___^)

တေပါင္းလ ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေန႔ ပြဲေတာ္က်ရင္ ခမ္းကီး ရြာျပန္လည္ဖို႔ စီစဥ္ထားတာ။ ခမ္းကီးကို ေစာင့္ေနမယ္..တဲ့။ ခမ္းကီး ျပန္မလာျဖစ္ရင္ သူမက လိုက္လာၿပီး အလုပ္လာလုပ္မယ္တဲ့ေလ။

ၿပီးေတာ့…. ၿပီးေတာ့.. သူမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကား (ခမ္းကီး ေႂကြသြားတဲ့ စကားေပါ့)။

• * * က်မဘ၀၊ က်မသိကၡာ အားလံုးကို ခ်ၿပီး ေ၀းခမ္းကီးဆီ မ်က္ႏွာငယ္ ခံေနၿပီ။ ေ၀းခမ္းကီး စိတ္ဆႏၵ ရွိရင္ ျပန္လာပါ။ ျပန္မလာရင္လည္း က်မကုသိုလ္နဲ႔ က်မဘ၀ ရွိပါေစေတာ့… တဲ့။ **

အေသြးႏုႏု၊ အသားႏုႏုနဲ႔သာ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ခမ္းကီးရဲ႕ႏွလံုးသားက အရည္မေပ်ာ္ပဲ ေနႏိုင္ဦးမလားဗ်ာ.. (^___^)

ေအးပါ။ ငါျပန္လာခဲ့မွာပါ ဆိုတဲ့ကတိ ခမ္းကီးေပးမိပါေလေရာ… (!_!) (အခုထိ မွားသလား၊မွန္သလား ခြဲျခား၍ မရေသားေသာ ကတိ) (^___^)

ကဲ… ခမ္းကီးရဲ႕ အူေၾကာင္ၾကား အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ဒီမွာပဲ ရပ္နားေတာ့မယ္ေနာ္။ ဖတ္ျဖစ္သူမ်ား မ်က္စိ ေညာင္းေနေရာေပါ့ (^___^) ။

ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာမွာ သူမ်ားေတြ (ႏုႏုရြရြ) အခ်စ္ၾကား ေရာေယာင္ၿပီး လိုက္ခ်စ္ၾကည့္တာ အျပင္မွာ တစ္ကယ္လို႔ (ျခစ္) ခံထိရင္ ျပန္လည္ၿပီး ေဖါက္သည္ခ်ေပးပါဦးမည္။ အဟီး…. (^___^)

ခမ္းကီး
၅၊ဇြန္၊၂၀၀၉