မွန္ကန္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာ(မွားယြင္းေသာဘ၀) အပိုင္း-၂

က်ေနာ္တို႔ လူပ်ိဳေပါက္စအရြယ္ (အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀) ေရာက္ေတာ့ လူပ်ိဳေတြေနာက္လိုက္ၿပီး အပ်ိဳလည္ခဲ့ဖူးတာ မွတ္မိေသးတယ္။ အလုပ္သိမ္းၿပီး၊ စားေသာက္လို႔ၿပီးရင္ လူပ်ိဳေတြ အိမ္ေနေလ့ မရွိၾကဘူး။ မိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ အပ်ိဳမအိမ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လြတ္လပ္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္မွာ စုၿပီး ေဟးလား၀ါးလား ေပ်ာ္ပါးေလ့ရွိတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ သူမ်ားအိမ္မွာ ၾကက္ခိုး၊ ဘဲခိုးၿပီး ခ်က္စားတတ္ၾကေသး..။ အခုထိပါပဲ ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေရာက္ ကာလဟင္းကို လြမ္းေနတုန္းပဲ…။ စားေသာက္ၿပီးရင္ ေပါက္ကရေလးဆယ္စကားကို ေရွာက္ေျပာၾကေတာ့တာပဲ…။

ဘယ္မိန္းကေလးက ဘယ္လိုဘယ္ညာ၊ ဘယ္သမီးရည္းစားေတြက ဘယ္သို႔ဘယ္လို… အစံု. အစံုပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ရည္းစားမရွိႏိုင္တဲ့ေကာင္က စိတ္ဓါတ္က်၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မိဘလူႀကီးေတြ သေဘာမတူ… ေပါက္ကရေပါင္းစံု အႀကံေပးသူက ေပးေပါ့…။ ဒီမွာတင္ နာမည္ႀကီး ဦးေရႊသြားအေၾကာင္းက ပါလာေတာ့တယ္။

ရည္းစားမရႏိုင္သူမ်ား၊ ေကာင္မေလးအခ်စ္ကို ရရွိလိုသူမ်ား ဦးေရႊသြားဆီက အေဆာင္ေတာင္းၾက…တဲ့။ ဦးေရႊသြားမွာ မိန္းမကိုညိွဳ႕ႏိုင္တဲ့၊ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို တို႔မိတာနဲ႔ အဲဒီမိန္းမက ဦးေရႊသြားကို စြဲလန္းေစတဲ့ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ ရွိတယ္ ဆိုၿပီး၊ အဟုတ္ေျပာေနၾကသလို ေနာက္ေျပာင္သလိုလိုနဲ႔ ေျပာၾကေတာ့ က်ေနာ့္နားထဲ စြဲေနေတာ့တယ္။


လူပ်ိဳလည္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္မွ ဦးေရႊသြားအေၾကာင္းကို ပိုသိလာခဲ့တယ္။ အတင္းလား၊ သတင္းလား ကြဲကြဲျပားျပား မသိႏိုင္တဲ့ ဦးေရႊသြားဇာတ္လမ္းကို ၾကားေနရေတာ့တယ္။
ရြာထဲက မိန္းမပ်ိဳေတြေရာ၊ မိန္းမႀကီးပါ မက်န္ ဦးေရႊသြားကို ေၾကာက္ေနၾကတယ္ဆိုပဲ…။ ဦးေရႊသြားရဲ႕ တို႔ေဆးထိမွာ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေလရဲ႕…။ တစ္ခါ္တစ္ေလ ကာလသားေတြရဲ႕ စကား၀ိုင္းကေန၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ မိန္းမႀကီးေတြရဲ႕ စကား၀ိုင္း( အတင္းတုတ္) ကေန ဦးေရႊသြားအေၾကာင္းကို ၾကားေနရတယ္။

ဘယ္သူဘယ္၀ါရဲ႕ သားမယားကို မေရွာင္ ေစာ္ကားခ်င္တိုင္း ေစာ္ကားေနေတာ့တာပဲ…တဲ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာမွ ငယ္ငယ္တုန္းက ျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚနန္းမူနဲ႔ ဦးေရႊသြားတို႔ရဲ႕ ေတာစပ္က အျဖစ္ကို ျပန္ၿပီး ဆက္စပ္ေတြးမိေတာ့တယ္။

ေဒၚနန္းမူတစ္ေယာက္ ဦးေရႊသြားရဲ႕ တို႔ေဆး၊ အေဆာင္မ်ား မိခဲ့သလားေပါ့…။

ဒီလူႀကီးက အရက္ေသစာေသာက္ၿပီး ရမ္းကားတတ္သူလည္း မဟုတ္။ သူပံုစံက လူႀကီးလူေကာင္းလိုလို။ သူႀကီးရဲ႕ လက္ေထာက္အျဖစ္ ရြာမွာ ေမာင္းတီးေဆာ္ေအာ ေပးေနသားပဲ။ အလွဴလွည့္ပြဲဆိုလည္း သူက ေၾကးစည္တီးအျဖစ္ ပါပါေနတာပဲေလ။

သူက မသာအိမ္ဆို မသြားဘူးတဲ့။ သူ႔အေဆာင္ ပ်က္မွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကတာေပါ့။ သူ႕ေၾကာကုန္းမွာ ထိုးထားတဲ့ အင္းကြက္ေၾကာင့္ မိန္းမေတြ သူ႔ရဲ႕ညွိဳ႕ကြင္းေအာက္ ေရာက္ရသတဲ့..။ သူ႔လက္ေမာင္းမွာ ခ်ည္ထားတဲ့ လက္ဖြဲ႕ႀကိဳးကလည္း အရမ္းစြမ္းေၾကာင္း လူပ်ိဳေတြဆီက သိခဲ့ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆးအစြမ္း ေဖါက္တဲ့အခ်ိန္ဆို လူသတ္ရမွာ ၀န္မေလးေတာ့ဘူး .. စသျဖင့္ေပါ့။ မေကာင္းဆိုးရြားေတြ ပူးကပ္မွာစိုးလို႔ သူ႔ခါးမွာ ဓါးေျမွာင္တစ္လက္ အၿမဲေဆာင္ထားရေၾကာင္း……. အစံုပဲ သိရေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ညဘက္ လူပ်ိဳလွည့္ခ်ိန္မွာ သူ႔အိမ္ေရွ႕ဘက္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာရင္ တရားစာကို အက်ယ္ႀကီးရြတ္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးသံကို ၾကားရေလ့ရွိတယ္။ လျပည့္လကြယ္ မနက္ပိုင္းဆိုလည္း ေၾကးစည္တီးၿပီး အမွ်ေ၀ေနတာလည္း ေတြ႕ရတတ္တယ္။

အားလံုးထက္ သူဘယ္လိုမ်ိဳး မိန္းမေတြကို ညိွဳ႕သလဲဆိုတာပဲ က်ေနာ္တို႔လူပ်ိဳေတြ စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္။ သူ႕ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ရန္ျဖစ္ၾက၊ ကြဲၿပဲၾကရတဲ့အထိ ရွိတတ္ေတာ့ ေယာက်္ားႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ဆို သူ႕ကို သတ္မယ္ တစ္ကဲကဲပါပဲ…။

ထင္မထားတဲ့ တစ္ရက္မွာ ဦးေရႊသြားရဲ႕ ဟိုးေလးတစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သတင္းကို ၾကားလိုက္ရတယ္။

ဦးေရႊသြားရဲ႕အေဆာင္လက္ဖြဲ႕က အစြမ္းျပေလသလား၊ ေၾကာကုန္းမွာ ထိုးထားတဲ့ အင္းကြက္ကပဲ ေဖါက္ျပန္ေလသလား မဆိုႏိုင္။

တစ္ရြာ၀င္၊ တစ္ရြာထြက္ အထည္လိုက္ေရာင္းေနတဲ့ တစ္ခုလပ္မ မခင္ႏွင္းနဲ႔ ဦးေရႊသြားတို႔ကို သူ႔မိန္းမက လက္ပူးလက္ၾကပ္ မိသြားတယ္…. တဲ့။

အခု သူႀကီးအိမ္မွာ ေရာက္ေနၾကၿပီ…တဲ့။ သူႀကီးက ရြာႏွင္ဖို႔ လုပ္ေနေၾကာင္း.. စသျဖင့္ေပါ့။

အထည္အသစ္အဆန္းေတြ လာေရာင္းတတ္တဲ့ ေဒၚခင္ႏွင္းကို က်ေနာ္တို႔ ျမင္ဖူးေနက်ပါ။ ဦးေရႊသြားရဲ႕မိန္းမနဲ႔ ရင္းႏွီးေတာ့ ဦးေရႊသြားအိမ္မွာ တည္းေလ့ရွိတယ္။ စကားခ်ိဳခ်ိဳ၊ နြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္းတစ္ခုလပ္မ ေဒၚခင္ႏွင္းက ေခ်ာတုန္းလွတုန္းရယ္…။

အခုေတာ့ ဦးေရႊသြားရဲ႕ ညိွဳ႕ကြင္းမိခဲ့လို႔လား..မသိႏိုင္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ သူႀကီးကေရာ၊ ဦးေရႊသြားမိန္းမကပါ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေပးစားလိုက္ၿပီး ရြာကေန ႏွင္ထုတ္လိုက္တာကို တစ္ရြာလံုး သိခဲ့ေတာ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွ သိရတာေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚက ေဒၚခင္ႏွင္းရဲ႕အိမ္မွာ အေျခခ်ၾက သြားၾကတယ္ဆိုပဲ။

အဲဒီႏွစ္မွာပဲ က်ီးကန္းတို႔အေဖလည္း အသည္းေျခာက္ေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားတယ္။

သူ႕ေၾကာင့္ က်ီးကန္းတို႔အေဖ အရက္သမားျဖစ္ရရွာတာလို႔ က်ေနာ့္ႀကီးေမ က်ိန္ဆဲတာ ၾကားခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ့္ႀကီးေမနဲ႔ ေဒၚနန္းမူက ငယ္ေပါင္းေတြ။ သူမ်ားေတြထက္ ေဒၚနန္းမူအေၾကာင္းကို ပိုသိေနမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔က ေျပာမနာဆိုမနာ ရင္းႏွီးေနတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ျမင္လာခဲ့တာပဲေလ…။

က်ီးကန္းတို႔အေမလည္း ေနာက္ပိုင္းမွ သူမ်ားတစ္ကာအိမ္မွာ လည္ပတ္သြားလာမႈရွိတာ သတိထားမိခဲ့တယ္။ အရင္ကဆို အိမ္ေပၚအိမ္ေအာက္နဲ႔ အလုပ္ရွပ္ေနတတ္ၿပီး ရွင္းရွင္းေနေလ့ရွိခဲ့တယ္ေလ..။ အခုေတာ့ ပူပင္ေၾကာက္လန္႔စရာမ်ား မရွိေတာ့လို႔လား မသိႏိုင္။

သားသမီးေတြလည္း အိမ္ေထာင္ ကိုယ္စီရွိၿပီးလို႔ ေျမးေတာင္ရေနၿပီ။ အားလပ္တဲ့ ေန႔လည္ခင္းမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ႀကီးေမအိမ္ေအာက္ စကားလာ၀ိုင္းဖြဲ႕တာ ေတြ႕ရတတ္တယ္။

တစ္ရက္မွာ က်ေနာ္ႀကီးေမအိမ္ေပၚ စာအုပ္ေတြ(ဘႀကီး၏ ေဗဒင္စာအုပ္) ဖတ္ေနတုန္း ေဒၚနန္းမူတစ္ေယာက္ အိမ္ေအာက္မွာ စပါးလံုးေကာက္ေနတဲ့ ႀကီးေမဆီ လာလည္တာေတြ႕ရတယ္။

ႏွစ္ဦးသားဘာေတြေျပာလို႔ ေျပာေနၾကမွန္း မသိပါဘူး။ အေတာ္ၾကာၾကာရွိခဲ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း အိပ္ငိုက္လာလို႔ ေမွးမလို႔ ရွိေနတုန္း မထင္မွတ္တဲ့ စကားကို ၾကားမိသြားတယ္။ အမွန္ေတာ့ သူတို႔ဘာသာ စၾကတာလား၊ ေနာက္ေနၾကတာလား မသိပါဘူး။ ႀကီးေမရဲ႕ စကားကို အံၾသသင့္စြာ ၾကားလိုက္တယ္။

“ (ဖအုပ္ထုပ္ ေရးခ်)မ နင့္သားအငယ္ေကာင္ကို ငါမသကၤာလွဘူး။ မိုးသီးတစ္၀က္ ေရႊသြားတစ္၀က္မ်ား ေရာေနသလားမသိဘူး။ ငါ့ကို မွန္မွန္ေျပာေနာ္။”

“ ဟယ္.. ေကာက္မ၊ အိုႀကီးအိုမနဲ႔ နင္ဘာလုပ္မလို႔တုန္းဟဲ့..။ “

ႀကီးေမက က်ေနာ္အိမ္ေပၚမွာ ရွိတာ ေမ့ေနပံုရတယ္။

သေဘာရိုးနဲ႔ ေမးတာလား၊ အႏွစ္ႏွစ္အလလက သံသယ ရွိခ့ဲလို႔ သိလိုတာလား မေျပာတတ္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ ဟိုတုန္းက ေဒၚနန္းမူတို႔အိမ္မွာ စာရင္းငွါးလုပ္ဖူးတဲ့ ဖိုးေသာၾကာက စပါးက်ီေနာက္ သူတို႔ခ်ိန္းေတြ႕တာ ျမင္ဖူးတယ္ဆိုၿပီး ေျပာျပဖူးေၾကာင္း ေဒၚနန္းမူကို ရွင္းျပေနတယ္။

က်ေနာ္ရဲ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ျမင္ကြင္းကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ က်ေနာ္သံသယ ရွိခဲ့သလို မွန္ကန္ေနတယ္လို႔ ယံုၾကည္လာတယ္။

ႀကီးေမရဲ႕စကားကို ေတြးၿပီး က်ေနာ္ၿပံဳးမိသြားတယ္။

ႀကီးေမတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ရြာသားအားလံုးနီးပါးက ကေလးဘယ္လိုတည္လာသလဲဆိုတာ အေတြးလြဲေနၾကတယ္။ မသိလို႔ ျဖစ္မွာပါ။ ကေလးက ေယာက်္ားရဲ႕ ဆက္ဆံျခင္းကေန စုစည္းၿပီး ႀကီးထြားလာတာလို႔ ယံုၾကည္ေနၾကဆဲပဲ။ (သုတ္ရည္)တစ္ခါနည္းနည္းစီစုၿပီးမွ အေကာင္ျဖစ္လာတာေပါ့..။ ဒါေၾကာင့္ထင္ပ.. က်ီးကန္းကို ဦးမိုးသီးနဲ႔ ဦးေရႊသြားတို႔ရဲ႕ ေသြးေရာစပ္ေနတယ္လို႔ ေတြးၿပီး သံသယရွိပံုရတယ္။

ၿပီးေတာ့ ႀကီးေမက နင္ဘယ္တုန္းက ေရႊသြားရဲ႕ အႏုေဆး မိသြားတာလဲ ဆိုၿပီးေမးေနတယ္။

“ အႏုေဆးမိတာလား၊ အေဆာင္ထိတာလား ငါမသိဘူး။ ငါ့ကို သူသတ္မွာ ငါေၾကာက္တာပဲ ငါသိတယ္။ “

“ နင္ပဲ ေဆးထိၿပီး သူကို လိုက္ေလ်ာတာ မဟုတ္ဘူးလား.. ၊” ႀကီးေမက ဆက္ေမးနတယ္။

“ ဟဲ့.. ေကာင္မ။ ငါ့ကို ငါသိပါတယ္ဟယ္။ ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက၊ ဒုကၡေတြ ခံစားခဲ့ရသလဲဆိုတာ နင္တို႔ မသိၾကဘူး။ နင္တို႔က ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ ကျမင္းတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာ မဟုတ္လား….”

ေဒၚနန္းမူ ငိုေနၿပီဆိုတာ တုန္ရီတဲ့ အသံကေနသိေနရတယ္။

“ ငါ့လင္၊ ငါ့သားသမီးေတြ ဂုဏ္သိကၡာက်မွာ စိုးလို႔ ငါဘယ္ေလာက္ထိ ငါကာကြယ္ရသလဲတိုတာ နင္တို႔ မသိပါဘူး။ “

“ နင္တို႔ ဘယ္လို စျဖစ္ၾကသလဲဆိုတာ နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းပါဦးဟဲ့… ။ ငါသိတာက နင္တို႔ ခ်ိန္းၾကတာ ဖိုးေသာၾကာေတြ႕ခဲ့တာပဲ ငါသိတယ္။ “

“ ဖိုးေသာၾကာက ငါ့အေၾကာင္း ဘယ္လိုေျပာခဲ့လဲ အရင္ေျပာ… “

“ နင္က နင့္ကိုယ္နင္ လံုလွၿပီဆိုၿပီး တစ္သက္လံုး ေနလာတာေပါ့.. ဟုတ္လား။ နင့္အတြက္မို႔သာေပါ့ ဖိုးေသာၾကာကို ငါမနည္း ပိတ္ထားခိုင္းခဲ့တာ..။ အကယ္၍ သူက တစ္ျခားလူေတြကို ေျပာျပရင္ သူတို႔မိသားသားစုကို ေပးကမ္းေနတာေတြ ျဖတ္မယ္၊ ျပသာနာျဖစ္လာရင္ သူ႔ကိုပဲ ငါတရားစြဲမယ္လို႔ ႀကိမ္းခဲ့တာ.. “

ဟုတ္ေလာက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ သိတတ္စ အရြယ္ထိ ႀကီးေမက ဖိုးေသာၾကာအေမကို ဆန္ခ်ိန္ဆန္၊ ငါးပိခ်ိန္ဆို ငါးပိ ေပးကမ္းေနၾက။ ဦးဖိုးေသာၾကာကလည္း ရိုးရိုးသားသားလူစားေပမို႔ ႀကီးေမစကား နားေထာင္ခဲ့ဟန္တူပါတယ္။ လူပ်ိဳတို႔သဘာ၀ မုန္႔ဖို႔း၊ အရက္ဖိုးလိုေတာ့ (စရင္းငွါးတို႔ ထံုးစံ) စပါးခိုး၊ ဆန္ခိုးတာေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။

“ သူက အရက္လဲေသာက္ဖို႔ နင္တို႔ စပါးက်ီမွာ စပါးတက္ခိုးတုန္း ေရႊသြား ေရာက္လာတယ္ဆိုပဲ..။ တစ္ေအာက္ေလာက္ေတာ့ နင္လည္း ေရာက္လာတယ္။ သူက လူမိမွာ စိုးလို႔ ပုန္းေနတာ။ နင့္အသံေရာ၊ ေရႊသြားအသံပါ ၾကားရေတာ့ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ ထိတ္လန္႔ခဲ့တယ္တဲ့..။ ေအး.. နင္တို႔ ဘာလုပ္ေနၾကသလဲဆိုတာ သူအသိဆံုးေပါ့…… “

“ အဲဒီတုန္းက နင့္သမီး အလတ္မ လသားပဲ ရွိဦးမယ္လို႔ ငါထင္တယ္.. “

ဟုတ္တယ္ ဆိုတဲ့ ရႈိက္သံနဲ႔ ေဒၚနန္းမူ ၀န္ခံသံကို ၾကားေနရတယ္။

“ ဒီမယ္ ေအးပု.. နင္ အဲဒီအထိ သိ္ေနမွေတာ့ အျဖစ္မွန္ကို ငါေျပာျပခ်င္တယ္။ အရင္ကလို နင္ငါ့ကို နားလည္သလိုပဲ ငါ့ဂုဏ္သိကၡာကို ငွဲ႕ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာဖို႔ ကတိေပးပါလား.. “

“ ဟဲ့… ငါက နင့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းပါကြယ့္..။ မိန္းမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရွိပါတယ္။ အျဖစ္မွန္ကို ေျပာစမ္း…။ နင္ ကျမင္းတာလား… (- စကားလံုးရိုင္းပါက ေတာင္းပန္ပါသည္) နင္ အေစာ္ကားခံလိုက္ရတာလား… “

“ ငါ… ငါ အေစာ္ကား ခံလို္က္ရတာပါ။ “

“ ဟယ္.. နင့္နယ္ေနာ္.. ဘာလို႔ တရားမစြဲခဲ့တာလည္း.. “

“ ေအး.. အဲတာကို ငါေျပာျပခ်င္ေနတာ။ ငါ့ကို သတ္မယ္၊ ငါ့ကေလးေတြကို သတ္မယ္၊ ငါ့လင္ကိုပါ သတ္မယ္ တစ္ကဲကဲနဲ႔.. တစ္ခ်ိန္လံုး ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရတာ နင္တို႔ မသိၾကဘူး။ “

“ သူခ်ိန္းတဲ့အခါ ငါမလိုက္ေလွ်ာရင္ ငါ့အိမ္၀န္းက်င္မွာ လွည့္ပတ္ရန္ရွာခဲ့တာလည္း နင္တို႔ မသိပါဘူး။ အိမ္ေဘးက သူမ်ားအိမ္မွာ ဓါးေျမွာင္ေသြးလိုေသြး၊ ၾကက္လည္ပင္းလား၊ ေခြးလည္ပင္းလား လည္ပင္းျဖတ္မယ္ဆိုၿပီး လိုက္ေအာ္ေနတာ နင္တို႔ သတိမထားမိၾကဘူး ဟုတ္လား.. “

“ နင္တို႔က စစခ်င္း ဘယ္လိုျငိ ခဲ့ၾကလဲ “ ႀကီးေမ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေမးေနတယ္။

“ ငါ့ သမီးလတ္ ေလးလ၊ ငါးလထင္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေျမႏုကၽြန္းေပၚက ေရလိုက္စပါး စိုက္ခ်ိန္…။ မိုးသီးက လယ္ေတာမွာပဲ အိပ္ေစာင့္ရတာ နင္သိတာပဲ။ ငါ့က ကေလးကို သူ႕အဖြားနဲ႔ အပ္ၿပီး ဆန္၊ဆီ၊ ငရုပ္ ရိကၡာ လိုက္ပို႔ေပးရတယ္ေလ…။ “

“ အသြားတုန္းက ဖိုးေသာၾကာေလွနဲ႔ ငါလိုက္သြားတာ…။ အျပန္ဘက္မွာ ၿဂိဳလ္က စေမႊေတာ့တာ။ ကေလးငိုေနမွာ စိုးလို႔ ညေနအထိ ဖိုးေသာၾကာကို ငါမေစာင့္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီမွာ လူယုတ္မာေရႊသြားရဲ႕ ေလွႀကံဳနဲ႔ အရင္ လိုက္ျပန္မိခဲ့တာ…။ “

ရႈိက္သံမ်ားျဖင့္ ေဒၚနန္းမူ ရင္နာလြန္းလွပံုရတယ္။

“ သူ႕လယ္ခင္းထဲက ေထာင္ထားတဲ့ ၿမံဳးကို အရင္ေဖၚမယ္ဆိုၿပီး ကန္ေဘာင္မွာ ေလွဆိုက္လိုက္တယ္။”

“ အဲဒီမွာ ဟင္းေလးဘာေလးေရာခ်က္ရေအာင္ ငါးေတြ ေကာက္သြားဖို႔ သူေခၚတယ္။ ငါကလည္း ဟင္းအမယ္ရဖို႔ ဆိုၿပီး ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ငါးသြားေကာက္မိလိုက္တယ္…… “

ေဒၚနန္းမူ ဆက္ၿပီး ေျပာမထြက္ေတာ့ပံုရတယ္။ အသံတိတ္သြားတယ္။

“ နင္ မေအာ္ဘူးလား ေကာင္မ…။ လယ္ခင္းထဲမွာ လူေတြ မရွိေတာ့ဘူးလား..။ “

ႀကီးေမက အားမလို၊ အားမရ မေက်မနပ္စြာ ေစာဒက တက္ေနတယ္။

“ ငါ ေအာ္ခ်ိန္ေတာင္ မရလို္က္ဘူး..။ ငါးေတြကို ကုန္းေကာက္တုန္း သူက ငါ့လည္ပင္းကို ဓါးေျမွာင္နဲ႔ ေထာက္ထားလိုက္တယ္။ ငါေလ…. ရွက္လည္းရွက္၊ ေဒါသလည္းထြက္ သူ႔ကို အမ်ိဳးမ်ိုး ဆဲဆို တိုင္းထြာခဲ့ေသးတယ္။ မရေတာ့အဆံုး ေတာင္းပန္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ပံုက ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ဘီလူးအတိုင္းပဲ…။ “

“ ငါရွက္လြန္း၊ ခံျပင္းလြန္းလို႔ အိမ္မျပန္ေတာ့ပဲ ငါ့ကိုယ္ငါ အဆံုးစီရင္ဖို႔ စဥ္းစားမိတယ္…. “

“ ငါေသရတာ သူ႕လက္ခ်က္လို႔ လူေတြသိရင္ ငါ့ကေလးေတြကိုပါ သတ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူလည္း အဆံုးစီရင္ဖို႔ ခ်ိန္းေျခာက္တယ္…။ ငါ့ကေလးေတြ မ်က္ႏွာကို ငါျမင္ၿပီး… သူ႕ကို ေၾကာက္ၿပီးရင္း ေၾကာက္ေနရေတာ့တယ္။”

“ ငါအသည္းနာလို႔ မဆံုးႏိုင္တာက ငါ့ကို သူလည္း ပိုင္တဲ့ မယားတဲ့…။ သူေတာင္းဆိုသမွ် လိုက္ေလွ်ာေပးရမယ္…။ အာခံရဲရင္ စမ္းၾကည့္ေပါ့တဲ့…။ “

ေဒၚနန္းမူကိုယ္စား က်ေနာ္ေတာင္ ရင္နာလာတယ္။ ေရႊသြားႀကီးကို သတ္ခ်င္စိတ္ တစ္ဖြားဖြား ေပၚလာတယ္။

“ အဲဒီတုန္းက နင့္မိဘေတြ ရွိသားပဲ..။ နင္ မတိုင္ခဲ့ဘူးလား..။ “

ႀကီးေမက အသည္းယားပံုရတယ္။

“ ေအးပုရယ္.. နင္ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳမွ နင္သိမယ္။ အားကုန္ခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ ငါကို ဓါးေျမွာင္နဲ႔ ေထာက္ေထာက္ၿပီး လံုး၀ပိတ္ထားဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ ငါထလို႔ မႏိုင္လို႔ သူပဲ ေလွေပၚခ်ီတင္ခဲ့ရတယ္…။ “

“ ေလွေပၚခ်ၿပီး သူပဲ ရြာထဲ အရင္၀င္သြားတယ္။ ငါ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူက အိမ္ေဘးေဒၚစိန္ငို အိမ္မွာ ဓါးေျမွာင္ကို ျပန္ေသြးေနတယ္…. “

“ ယုတ္မာလိုက္တာ…… “ ႀကီးေမရဲ႕ ရင္နာသံ…။

“ မသာတီစရာ ငါ့ခႏၶာကို ငါေတြးၿပီး အိမ္ေပၚတက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရတြင္းေဘးမွာ ငါထိုင္ၿပီး ေရတြင္းထဲခုန္ခ်ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ငါ့အေမက ငါ့ကို အရင္ေတြ႕ၿပီး ကေလးငိုေနၿပီ အိမ္ေပၚ ျမန္ျမန္တက္ဖို႔ လွမ္းေအာ္မွ ငါ သတိ ျပန္၀င္လာတယ္။ “

“ ကေလးက ႏို႔ဆာလို႔ ေအာ္ေနတယ္။ နင္ပဲ စဥ္းစားေလ… နင့္ကေလးငိုသံၾကားရင္ နင္ဘယ္လို ေနမလဲ…”

“ သူ႔က နင့္ကိုလည္း ပိုင္တယ္ဆိုၿပီး အကြက္ရွာ လိုက္ေခ်ာင္းေနေတာ့ပဲလား.. “

“ ဟုတ္တယ္။ လူလွစ္ရင္ လွစ္သလို ငါဆီလာၿပီး ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အခ်ိန္ဆိုၿပီး ေျခာက္လွန္႔ေနတာ..။ “

“ နန္းမူရယ္… ငါတို႔ကို ေစာေစာစီးစီးက တိုင္ပင္လိုက္ရင္ ၿပီးေရာ…။ သတ္စရာရွိလည္း သတ္။ ေသစရာရွိလည္း ေစာေစာေသ လိုက္ရင္ ေအးေရာ.. “

မိန္းမသားအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့ ႀကီးေမရဲ႕ ေစတနာေဒါသ…။

“ နင့္ေယာက်္ားမိုးသီးက ဘယ္အခ်ိန္မွ ရိပ္မိသြားလဲ… “

“ က်ီးကန္း သံုးႏွစ္သားေလာက္မွ သိတာ..။ “

“ ဘုရားေရ… မိုးသီးက အဲေလာက္ေတာင္ တံုးတာလား… “

“ ခ်စ္လြန္း၊ ယံုၾကည္လြန္းလို႔ ေနမွေပါ့…။ ၿပီးေတာ့ ေရႊသြားက သူ႕ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းတာ နင္တို႔ အသိပဲ…။ သိုးေရၿခံဳတဲ့ ၀ံပုေလြမွန္း မိုးသီး မသိခဲ့ဘူး…။ အဲဒီ ရင္းႏွီးမႈကို အသံုးခ်ၿပီး ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္း ၿခိမ္းေျခာက္ေနေတာ့တာ… “

“ ေတာက္….. သူနဲ႔ ရႈပ္တယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေတြလည္း နင့္လိုပဲ အပိုင္ခ်ဴလိုက္တာ ျဖစ္မယ္.. “

ႀကီးေမက ေဒါသလည္းထြက္ ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ေနပံုလည္းရတယ္။

“ မိုးသီးဘယ္လိုလုပ္ သိသြားလဲ… “

“ က်ီးကန္းက အသားမဲလို႔ အေဖအေမနဲ႔ မတူလို႔ လူေတြ ေလွာင္ေျပာင္လြန္းၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထင္တယ္.. “

“ ေနာက္ပိုင္း သူက ငါ့ကို ဘယ္တုန္းက ကိုယ္၀န္ေဆာင္သလဲ ဆိုတာ ေမးတယ္။ ငါက မသိဘူးလို႔ပဲ ျငင္းခဲ့တယ္.. “

“ က်ီးကန္းကို ေမြးတဲ့လနဲ႔ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့လကို သူျပန္စဥ္းစားခဲ့သလား မေျပာတတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊသြားရဲ႕ ယုတ္မာေၾကာင္းက ေတာ္ေတာ္ဆိုးရြားေနၿပီေလ… “

“ သူက လယ္ထဲမွာ ႏွစ္လေလာက္ေနခဲ့တယ္။ ရြာျပန္ေရာက္ေတာ့ အလတ္မက ဖ်ားနာခဲ့ေသးတယ္။ သူက ငါ့အနား မကပ္ျဖစ္တာ ေလးလေလာက္ ရွိမလား မွတ္မိေတာ့ဘူး။ “

“ အင္းေပါ့ေလ…. ရက္မျပည့္လမျပည့္ဆိုေတာ့ သူလည္း ရိပ္မိေလာက္တာေပါ့..။ “

“ ငါ့တို႔ မိသားစုဂုဏ္သိကၡာကို သူထိန္းခဲ့ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့့္ အိမ္ေထာင္ေရးက အရင္လို စိုစိုေျပေျပ မရွိေတာ့ဘူး။ မိုးသီးက အဲဒီကတည္းက အရက္ေသာက္တတ္လာတာ။ သူ႕ဟာသူမူးၿပီး ရွင္းရွင္းပဲ ေနခဲ့တယ္…”

“ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ငါလည္း ညညဆို အိမ္ေအာက္ မဆင္းရေအာင္၊ ေန႔ဆိုလည္း လူနဲ႔ မျပတ္ေအာင္ သြားသတိေနသတိ ေနလာတဲ့တာ နင္တို႔ အသိပဲ။ “

“ အင္း.. မိုးသီးက က်ီးကန္းရွင္ျပဳပြဲမွာ ဘုကန္႔လန္႔လုပ္တာ သူသိသြားလို႔ကိုး… “

“ ဟုတ္တယ္။ သူ႔ေသြးမဟုတ္လို႔ အေဖမခံႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ေသးတယ္။ သူ႕ကို ငါမနည္း ေခ်ာ့ယူခဲ့ရတယ္။ သားႀကီးနဲ႔ သမီးတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ေထာက္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ မိသားစုဂုဏ္သိကၡာ ေစာင့္စည္းေပးဖို႔ေလ… “

“ ဒါနဲ႔ နင့္အေဖအေမ မသိခဲ့ၾကဘူးလား.. “

‘ သိၾကမယ္ ထင္တာပဲ…။ ျဖစ္လာၿပီးမွေတာ့ ဘာမွ မတတ္သာပဲ မသိသလိုပ ဲေနၾကပံုရတယ္။ “

ႀကီးေမနဲ႔ ေဒၚနန္းမူတို႔ အသံတိတ္သြားၾကတယ္။ တစ္ေအာက္ေလာက္ၾကာမွ ႀကီးေမကပဲ

“ ကေလးေတြေရာ ရိပ္မိ္ၾကေသးလား။ “

“ မသိဘူး ထင္တာပဲ…။ မသိပဲ ဒီအတိုင္း ရွိပါေစလို႔ ငါ ဆုေတာင္းပါတယ္ဟယ္…။ ကေလးေတြကို စိတ္ကြဲျပားမႈ မရွိေစခ်င္ဘူး။ စိတ္ေသာက မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ အခုလိုပဲ ေမာင္ႏွမ အရင္းလို႔ပဲ ယံုၾကည္ၿပီး ခ်စ္ႏိုင္ၾကပေစေတာ့… “

ေဒၚနန္းမူရဲ႕ ရႈိက္သံက နည္းနည္းး က်ယ္လာတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။

ထမင္းခ်က္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုၿပီး ႀကီးေမကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူမ ျပန္သြားတယ္။

က်ေနာ္လည္း သံသယကင္းတဲ့ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ႀကီးေမက ထမင္းခ်က္ဖို႔ အိမ္ေပၚ တက္လာေတာ့ က်ေနာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေတြးေပါင္းစံုပါပဲ…..။

ဦးေရႊသြားရဲ႕ အစြမ္းထက္တဲ့ အႏုေဆး၊ အေဆာင္နဲ႔ သူ႕ေၾကာကုန္းက ေဖါက္ျပန္တတ္တယ္တဲ့ အင္းကြက္ကို က်ေနာ္ သံသယရွိ သြားတယ္။ အေဆာင္နဲ႔ အင္းကြက္ စြမ္းတာထက္ သူ႔ရဲ႕ဓါးေျမွာင္နဲ႔ ယုတ္မာလြန္းလွေသာ စိတ္ဓါတ္ကပဲ ပိုစြမ္းေနသလားပဲ…။

သူ႕ရဲ႕ ယုတ္မာမႈေတြမွာ မိန္းမပ်ိဳေတြ မပါသေလာက္ပဲ။ သူယုတ္မာလိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ားျဖင့္ ကေလးတစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္ ရၿပီး တစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွတတ္တဲ့ မိန္းမေတြသာမ်ားတယ္။

ျဖစ္ႏိုင္ေျခက ဒီလို မိသားစုရွိခါစ မိန္းမသားေတြမွာ အားနည္းခ်က္ရွိတာ သူသိပံုရတယ္။ ဒီလို အိမ္ေထာင္ေရး အနည္ထိုင္စ မိန္းမသားေတြမွာ သူတို႔ဂုဏ္သိကၡာ၊ လင္ေယာက်္ားဂုဏ္သိကၡာ၊ သားသမီး ဂုဏ္သိကၡာ၊ မိဘဂုဏ္သိကၡာ စတဲ့ ေထာက္ထားစရာေတြ မ်ားလို႔ သူ႔ရဲ႕ ယုတ္မာတဲ့ ကြန္ယက္မွာ အလြန္မရုန္းသာျဖစ္သြားတယ္။

ဂုဏ္သိကၡာတစ္ခုအတြက္ အိပ္မက္ဆိုးကို ဖံုးဖိေမ့ေပ်ာက္ရင္းေပါ့…။

တစ္ခုပဲ ေတြးပူမိတယ္။

ၿမိဳ႕ေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ ဦးေရႊသြားႀကီးက ရြာက အလွဴႀကီး၊ ပြဲႀကီးဆို ျပန္လာတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ရုပ္ေပါက္ေနတဲ့ က်ီးကန္းကို ျမင္မိေလမလား…….။

ျမင္မိသြားၿပီးရင္ သူဘယ္လို ခံစားရမလဲ….

ဒါမွမဟုတ္ အရင္ကလိုပဲ ဘာသိဘာသာနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာတစ္ပဲသားနဲ႔ ေနေနဦးမွာလား….။

မသိခဲ့လို႔ မသိသလိုပဲ ေနႏိုင္ပါေစလို႔ က်ေနာ္ ဆႏၵျပဳမိတယ္။

က်ီးကန္းလည္း သူ႔ကေလး ရွင္ျပဳတဲ့အခါက်ရင္ ဦးမိုးသီး၊ ေဒၚနန္းမူတို႔၏သား ရဟန္းေလာင္း ခြန္ထြန္းေဖ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ က်ီးကန္းရဲ႕သား အတြက္ ဦးမိုးသီး၊ ေဒၚနန္းမူတို႔၏ေျမး၊ ဦးခြန္ထြန္းေဖ၊ ေဒၚထားရီ တို႔၏သား ခြန္ရန္ႏိုင္အား ရွင္သာမေဏေလာင္း အျဖစ္လည္းေကာင္း ဖိတ္စာရိုက္ၿပီး အလွဴပြဲႀကီးကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ေပ်ာ္ပါးစည္းကားစြာ က်င္းပႏိုင္ဖို႔ ဆႏၵျပဳမိပါေၾကာင္း…..။

ခမ္းကီး




ဓါတ္ပံုမ်ားကို အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွ ကူးယူပါသည္။