ခမ္းကီးဟုေခၚေသာ နာမ္စား

နာမ္၏အစားသံုးေသာ ပုဒ္ကို နာမ္းစားဟုေခၚသည္။ ^__^

ခမ္းကီးကိုယ္စား သံုးသာ နာမ္စားအား ခမ္းကီးဟုေခၚသည္။ ^___^

သူမ်ားေတြ ကိုယ္ပိုင္အမည္ ရာဇ၀င္ေလးေတြ ညြန္းဖြဲ႕တာ ဖတ္ရေတာ့ ခမ္းကီးဆိုတဲ့ နာမ္စားကိုလည္း အမွတ္တရအျဖစ္ ေဖၚညြန္းခ်င္လာတယ္။

ၿပီးေတာ့ ခမ္းကီးရဲ႕ ပို႔စ္ကို အၿမဲတမ္း အားေပးေနတဲ့ မမပန္းရဲ႕ စိတ္၀င္တစ္စား ေတာင္းဆိုမႈေလးကို အသိအမွတ္ ျပဳေသာအားျဖင့္ေပါ့။ ^___^

ခမ္းကီးဆိုတာ ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း မသိတဲ့ လူတစ္ဦးပါ။ ^___^

ကြန္ျပဴတာအေျခခံ မရွိပဲ ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲ ေရာက္လာတဲ့ မအူမလည္ ေတာသားေလးတစ္ေယာက္ေပါ့။ ^__^


သူမ်ားေတြလို IT ဆိုတဲ့ ကမၻာသစ္ႀကီးကို စိတ္၀င္စားသူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြလို ဘြဲ႕ရပညာတတ္ အတန္းစားထဲက မဟုတ္ေတာ့ IT ဆိုတာ ခရီးၾကမ္းထြက္ရသလိုပါပဲ။ ^___^

Mouse ဆိုတာ ႂကြက္၊ monitor ဆိုတာ အတန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ပညာေလးနဲ႕ ကြန္ျပဴတာဆိုတဲ့ အရာကို ကိုင္ဖူးစက ေပ်ာ္လိုက္ရတာ။ သူ႔ရြာသားေတြကို ႂကြားခ်င္လိုက္တာ ေမ်ာက္အုန္းသီးရသလို ပါပဲ။ ^__^

ဟိုလိုက္ကလိ၊ ဒီလိုက္ကလိ ႏိုင္လြန္းလို႔ ကြန္ျပဴတာပိုင္ရွင္က ဗိုင္းရပ္စ္ကို သတိထားေနာ္လို႔ ေျပာေတာ့၊ ၾကမ္းပိုးလိုလို အေကာင္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေတာ့တယ္။ ^___^

www ဆိုတဲ့ wသံုးလံုး အဓိပၸါယ္ကို မသိပဲ သူ႔ရြာသားေတြဆီ ကြန္ျပဴတာပညာရွင္လို ရႈိးထုတ္ေနလိုက္တာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ပါပဲ။

စိုက္ေကာ္လို႔ ၿခံဳေပၚေရာက္ရတာမ်ား ဆိုၿပီး သူမ်ားေတြအတင္းတုတ္တာလည္း ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ရြာမွာဆို ကြန္ျပဴတာဆိုလို႔ တီဗီြ၊ စာအုပ္ေတြထဲမွာသာ ျမင္ဖူးတဲ့ေကာင္က…။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ကြန္ျပဴတာသင္တန္းဆိုင္းဘုဒ္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ ရူးလိုက္ရတာလည္း ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့…။ ^___^

သူမ်ားေတြလိုပဲ ေတာင္ေက်ာ္၊ေျမလွ်ိဳးၿပီး ႏိုင္ငံျခားေရာက္မွ ကြန္ျပဴတာကို လက္တို႔ထိဖူးခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ရႈိးထုတ္တဲ့ ေတာသားလို အလုပ္ေကာင္းကို လိုက္ရွာခဲ့တာ အခုထိ အမွတ္ရစရာပါပဲ။

ကံေကာင္းေထာက္မလို႔လား၊ ပါရမီေဟာင္းေလးဘာေလး ရွိခဲ့လို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ ကြန္ျပဴတာအားထားရတဲ့ အလုပ္ကို ရရွိေတာ့တယ္။ ကီးဘုဒ္ဆိုရင္ တီး၀ိုင္းေတြမွာ သံုးတဲ့ပစၥည္းလို႔ သိတဲ့ေကာင္ကေလ…. Abcd ကို မနည္း ရွာယူရတယ္။ ^___^

အဲဒီအခ်ိန္ထိ screen ေပၚမွာ ျမန္မာစာေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ သူမထင္ထားခဲ့ဘူး။ အဂၤလိပ္စာလံုးသာ ေပၚေနတတ္တယ္လို႔ ယံုၾကည့္ေနလွ်က္ေပါ့…။ ^___^
ခမ္းကီးရဲ႕ ကြန္ျပဴတာလက္ဦးဆရာက bossရဲ႕သားပါ။ ကံေကာင္းလို႔ သေဘာေကာင္း၊ လုပ္ငန္းေကာင္းတဲ့ boss နဲ႔ လာေတြ႕လို႔သာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ကြန္ျပဴတာေရွ႕ ထိုင္ေနရတဲ့၀ဋ္ကို ခံရပါေတာ့တယ္။

အင္တာနက္ဆိုတာႀကီးကို သဲသဲကြဲကြဲနားမလည္ပဲ သံုးပဲသံုးေနေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာေပါ့….

ဟိုေပါက္ကရ၊ ဒီေပါက္ကရ လိုက္ႏွိပ္ရင္းက (အမွန္က x ပံုကို လိုက္ေရွာက္ႏွိပ္ရင္း) ျမန္မာအေၾကာင္း၊ ျမန္မာပံုေတြပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို ႏွိပ္မိေတာ့တယ္။ ^___^ (စူးစမ္းရွာေဖြေပါ့… )

အဂၤလိပ္စာလံုးေတြၾကားက ေလးေထာင့္ကြက္ကိုလည္း ျမန္မာေဖာင့္ ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ Google ဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို သံုးတတ္ေတာ့မွ Myanmar ဆိုတာကို ရွာၾကည့္ခ်င္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ Myanmar.com ဆိုတာနဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ စာမ်က္ႏွာကို စသိခဲ့တယ္။ ^___^

အဟဲ.. ရာဇ၀င္ကို ရွင္းေနလိုက္တာ ခမ္းကီးဆိုတဲ့ နာမ္စားက ဘယ္လိုလဲဆိုတာ အခုထိ မေရးေသးပါလား…။ (ေတြးေနေရာေပါ့….)

အဲဒီလို ျမန္မာစာကို ေတြ႕ၿပီးမွ ခမ္းကီးဆိုတာ စ လို႔ ရမွာေပါ့ေနာ..။ ^___^

ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အင္တာနက္ကို သံုးလာခဲ့ၿပီး တစ္ရက္မွာေပါ့…….။ (အခ်ိဳးက.. )

ပအို၀္းလူမ်ိဳးဆိုေတာ့ အင္တာနက္မွာ ပအို၀္းအေၾကာင္း ရွိမလားဆိုၿပီး သိခ်င္လာတယ္။

အဲဒီမွာတင္ google ကိုသြားၿပီး Pa-o, Pao, Pa-oh , လိုက္ေရွာက္ႏွိပ္လိုက္တာ (လက္ဦးဆရာ) ခြန္ေလဇာရဲ႕ (http://khunlazer.multiply.com) ကို စေတြ႕မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ၀က္ဘ္ဆိုက္တစ္ခု အျဖစ္သာ သိခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ မသိေသးတာ အမွန္ပါပဲ။

တစ္ျခားေသာ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ေတြ႕မိ၊ ဖတ္မိေနေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္၀က္ဘ္ဆိုက္လို႔ပဲ နားလည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ခြန္ေလဇာရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာတင္ သူမ်ားေတြ comment ေရးတာ ေတြ႕မိေတာ့တယ္။ ( comment ဆိုတာလည္း ဘာမွန္းမသိခဲ့ဘူး)

အဲဒီမွာတင္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းကို ေရးခ်င္လာတယ္…။ အကြက္ေလးထဲမွာ ေရးၿပီး အက္ဒ္ေတာ့ member ၀င္ရမယ္တဲ့…။

အဲဒီေတာ့မွ sign up ဆိုတာ ေတြ႕ဖူးေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္၀င္ေပါ့။ (member ျဖစ္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔ရတယ္ ဆိုတာ မသိေသး)

ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၿပီး ဟိုကလိဒီကလိေတာ့မွ ဘာအကြက္၊ ညာကြက္ကို ေတြ႕မိသြားတယ္။ ပအို၀္းအေၾကာင္းေလးေတြ၊ ရြာဓေလ့ ေျပာျပခ်င္ေတာ့မွ download ဆိုတာ သိခဲ့ျပန္ေရာ…။ add, save, edit ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။

ဒီမွာတင္ Khun Khan Don(ခြန္ခမ္းဒြမ္) ဆိုတဲ့နာမည္ေလးကို ေမြးဖြား္ေစခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ေျမျပန္႔က ပအို၀္းဆိုေတာ့ ေျမျပန္႔ပအို၀္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါေလးနဲ႔ေပါ့……။
အဲဒီ multi စာမ်က္ႏွာကေနပဲ ဟိုလူ႔အိမ္၊ ဒီလူ႔အိမ္လိုက္လည္ရင္းက ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာကို နားလည္လာခဲ့တယ္။ မွ်ေ၀သိေစလိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြက ရွိေနေတာ့ ခြန္ခမ္းဒြမ္ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလး ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ပါတယ္။

အခုမွ ခမ္းကီး ျဖစ္ေပၚလာပံုနဲ႔ နီးစပ္လာတယ္…။ ^___^

အဲဒီ multi ထဲမွာတင္ တစ္ခ်ိဳ႕က ကိုႀကီးခမ္းဒြမ္၊ ကိုခမ္းဒြမ္၊ ကိုႀကီးခမ္း၊ ရင္းႏွီးလာတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕က ကိုခမ္းႀကီးေပါ့…။

အဲဒီမွာတင္ ခမ္းႀကီး ဆိုတဲ့ နာမည္ကို သေဘာက်သြားတယ္။

ခမ္းကီးတို႔ ပအို၀္းေဒသမွာ ဗမာစကားေျပာ မပီၾကပါဘူး။ အမွန္က မပီတာရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ဓေလ့၊ သူ႔ထံုးစံ လို႔ပဲ ေျပာရမွာေပါ့။ ဗမာတစ္၀က္၊ ပအို၀္းတစ္၀က္ ေရာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ ( ခမ္းကီးေရးတဲ့ ပို႔စ္ေတြမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္.. ေၾကာ္ျငာ… ^___^ )

ႀကီး ဆိုတာကို ခမ္းကီးတို႔ရြာသားေတြက ကီး ဆိုၿပီး ေျပာၾက၊ ေခၚၾကာတာ ရွိတယ္။ သားႀကီးကို ပိုကီး၊ သမီးႀကီးကို ပိုမူကီး၊ မူကီး စသျဖင့္ ေခၚေလ့ရွိတယ္။

ဒီမွာတင္ ခမ္းႀကီးကို ခမ္းကီး အျဖစ္ေမြးထုတ္ ပါေတာ့တယ္။ ^___^

အမွန္ေတာ့ ပအို၀္းစကား က်က်ေခၚေစလိုတဲ့ အမွတ္တရအျဖစ္ပါ။ ခမ္းကီးလို႔ တစ္ခါဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ပအို၀္းစကားတစ္လံုးပါၿပီးသား ျဖစ္သြားတာေပါ့… ^___^

ခမ္းကီးဆိုတဲ့ နာမ္စားအိမ္ေလးကို လာလည္ဖတ္ရႈအားေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

ခမ္းကီးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ အဆင္မေျပလွေသာ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာအတြက္၊ အားနည္းေနေသာ ပို႔စ္မ်ားအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လိုအပ္တာေတြ၊ မွားယြင္းေနတာေတြကို ေထာက္ျပ၊ သင္ျပႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွေန၍ ၾကားဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ သင္ဆရာ အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ၿပီး ဂါရ၀ျပဳပါတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး တစ္ခုခုေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ သိသမွ်၊ ျမင္သမွ်ေတြကို ေ၀ငွေနပါဦးမယ္လို႔….

အားလံုးကို ေလးစားစြာျဖင့္

ခမ္းကီး
၁၀၊ဇြန္၊၂၀၀၉